Idee?
‘Zes jaar geleden vroegen mijn producenten of ik een boek wilde lezen waarvan ze de rechten hadden gekocht, Black Curse van Stefán Máni. Ik zag er meteen een interessante film in. Dus ik kwam met een voorstel en mocht een scenario schrijven. Dat deed ik zelf, maar ik ontving wel wat hulp van de auteur, die bijvoorbeeld kwam met feiten en interviews waarop hij het verhaal had gebaseerd.’

Verkrachtingsscène?
‘Dat was een lastige scène om te filmen, vooral voor de hoofdrolspeler. Er wordt een man door een andere man verkracht, maar het moest niet overkomen als een homoseksuele ervaring. Ik wilde dat het moment totaal onverwacht zou zijn voor het publiek; de verkrachting komt vanuit het niets. Ik heb de scène vaak doorgenomen met de acteurs, zodat die in een keer gefilmd kon worden.

Invloeden?
‘Ik noemde de Pusher-trilogie van Nicolas Winding Refn tegen mijn producent als een soort referentiekader voor Black’s Game. De producent bleek bevriend met Refn en stelde voor hem bij het project te betrekken. Hij las het scenario en was erg enthousiast. Tijdens de preproductie en het filmen trad hij vooral op als mentor. Hij gaf veel tips: de film moest authentiek zijn, maar vooral heel gewelddadig. Verder heb ik ook veel films uit de jaren ’90 bekeken, zoals Goodfellas en Trainspotting, omdat ik een goed tijdsbeeld wilde schetsen.’

Ambities?
‘Ik heb meerdere projecten in het vooruitzicht. Onder meer een boekverfilming, en een origineel verhaal dat ik zelf heb geschreven. Een Engelstalig verhaal, enigszins te vergelijken met de scenario’s van Charlie Kaufman. Aan die film zou ik graag snel beginnen, maar het is een groot en duur project en we moeten eerst de financiering rond krijgen.’

Filmen in IJsland?
‘IJsland is een klein land, maar heeft een goede filmindustrie. De ervaren filmcrews zijn er schaars – als er in IJsland twee films tegelijk worden gedraaid, zijn ze allemaal bezet – maar ze zijn wel goed. In 2001 ben ik verhuisd naar New York, en als ik de situatie van nu vergelijk met toen is er veel ten goede veranderd. De IJslandse film groeit, maar er worden ook veel buitenlandse projecten gefilmd.’