De speelfilm die de laatste jaren het meest is genoemd in vergelijkingen met andere films, is zonder twijfel Pulp Fiction van Quentin Tarantino. Niet alleen vanwege het 'nieuwe' filmgeweld, maar ook omdat de film barst van energie en bravoure. Bovendien heeft de film de allure, de omvang en ook de impact van een belangrijke hedendaagse roman.
In een vergelijking met Pulp Fiction gaat iedere film ten onder. Ook Amores Perros van Alejandro González Iñárritu zal Pulp Fiction niet als moderne klassieker uit het collectieve filmgeheugen verdrijven. Wel kan geconstateerd worden dat de 37-jarige debutant uit Mexico- Stad een entree maakt, die te vergelijken is met die van Tarantino. Dat wordt ook uitgedrukt in de waslijst van prijzen en nominaties die González Iñárritu op internationale festivals heeft binnengehaald. Amores Perros is bovendien een grote kanshebber voor de Oscar voor beste buitenlandse film.
De 153 minuten van Amores Perros zijn verdeeld over drie episodes, die listig in elkaar haken. De spil van de drie verhalen is een auto-ongeluk, waar alle hoofdpersonages betrokken bij zullen zijn. Het decor is Mexico-Stad, een van de meest chaotische steden ter wereld en ook een stad van enorme maatschappelijke tegenstellingen. González Iñárritu vertelt drie verhalen uit drie lagen van de bevolking. Het verbindende element tussen de personages is de liefde van de mens voor de hond.
Veel meer dan een bindmiddel is het niet. González Iñárritu zegt niet dat de mens zijn medemens als een hond behandelt, of dat honden beter af zijn dan de bewoners van Mexico. Zo'n verteller is hij niet, hij houdt zich verre van symboliek en moralisme. Maar zoals in alle grote epische werken, krijgt alles toch meer dan alleen oppervlakkige betekenis.
Het eerste verhaal is het meest ruige. Octavio ziet met lede ogen aan hoe zijn criminele broer Ramiro diens vrouw Susana mishandelt. Met het geld dat hij verdient met illegale hondengevechten met zijn hond Cofi probeert hij Susana te verleiden hun armoedige bestaan vaarwel te zeggen en er vandoor te gaan. Octavio wordt gespeeld door Gaël Garcia Bernal, een jonge acteur met een prachtige, trieste uitstraling. Het schrijnende van dit eerste verhaal is dat Octavio een romantisch ideaal wil realiseren met een gruwelijke bezigheid, zonder dat het hem ook maar iets doet.
De tweede verhaallijn speelt in betere kringen. Het fotomodel Valeria heeft een relatie met de getrouwde uitgever Daniel. Hij verlaat vrouw en kind om met haar te gaan samen wonen in een luxe appartement met uitzicht op een grote reclameposter met Valeria's afbeelding. Kort nadat ze hun liefdesnestje betrokken hebben, verdwijnt Valeria's schoothondje in een gat in de vloer om zich niet meer te vertonen. Valeria is betrokken bij het auto- ongeluk waarmee de film opent. Met een verbrijzeld been belandt ze in een rolstoel en is aan huis gekluisterd. Ze heeft niets anders aan haar hoofd dan haar hondje, dat maar niet te voorschijn wil komen. Wel melden zich ratten in de kruipruimte. De spanningen in de prille relatie lopen hoog op.
Wie die zwerver is, die na het auto-ongeluk de gewonde hond Cofi meeneemt en verzorgt, wordt in het derde verhaal duidelijk. Voorheen was hij El Chivo, een gevreesde revolutionair en guerillastrijder die zijn straf heeft uitgezeten. Tegenwoordig is hij een treurige en vervuilde dronkenlap, die met een roedel honden achter zich aan door de stad trekt en af en toe in opdracht een moord pleegt. Een zakenman betaalt hem om zijn partner om zeep te brengen. Het blijkt dat slachtoffer en opdrachtgever halfbroers zijn. El Chivo weigert de opdracht uit te voeren en bereidt de broers een verrassende confrontatie.
Amores Perros maakt vooral zo'n indruk omdat hij zo'n enorme spanwijdte heeft. De drie verhalen tesamen, en de prikkelende manier waarop ze in elkaar geschoven zijn, bestrijken een breed spectrum van menselijk handelen, emoties en sociale thema's . González Iñárritu is bovendien voor een debutant opvallend veelzijdig. Als het moet, voor een achtervolging en bijgevolg een ongeluk, is hij grof, snel en bloederig. Maar een luxe appartement wordt glad en rustig in beeld gebracht. De voormalige radiopresentator González Iñárritu is een volslagen filmmaker en zijn eerste film monumentaal.