Op 12 januari 1995 worden in de New Yorkse wijk The Bronx twee Puerto Ricaanse jongens doodgeschoten door de politie. De officiele lezing: de jongens werden betrapt tijdens een inbraak en in een daarop volgend vuurgevecht gedood. Maragarita Rosario, moeder van een van de jongens, kan het niet geloven. Haar zoon is geen misdadiger. Ze klopt op deuren van allerlei instanties en besluit het haar levenswerk te maken te achterhalen wat er nou werkelijk heeft plaatsgevonden op die ijskoude januaridag.
In de film Justifiable Homicide wordt moeder Rosario gevolgd bij haar vastberaden zoektocht naar recht en rechtvaardigheid. Na het zien zal geen weldenkend mens nog twijfelen aan de ware toedracht op de 12de januari, maar probleem voor veel New Yorkers is dat ze de film - voorlopig in ieder geval - niet te zien zullen krijgen.
Wat is het geval: de film zou worden uitgebracht in september dit jaar, net na de 11de . Maar in Justifiable Homicide wordt getoond dat 'police brutality' aan de orde van de dag is, en dat burgemeester Rudy Giuliani zijn losgeslagen agenten de handboven het hoofd houdt. Foute politiemensen en een corrupte Giuliani: twee zaken die het Amerikaanse publiek even niet verwerken kan zo kort na de aanslag . Bovendien werd, hoe ironisch, de film mede gemaakt door een van oorsprong Afghaanse regisseur.
In Amerika is de film dus dood, maar gelukkig wordt hij hier wel vertoond. Justifiable Homicide is, nog even los van de politiek buitengewoon belangrijke inhoud, namelijk ook een mooie en spannende film. De makers weten geintimideerde getuigen op te sporen en aan het spreken te krijgen , legden de hand op veel geschreven bewijsmateriaal, en laten vervolgens de feiten voor zich spreken. Geen politiek pamflet, gewoon gedegen filmjournalistiek.
Onbetwist hoogtepunt is als in split screen Maragarita Rosario thuis en burgemeester Giuliani in de radiostudio worden getoond terwijl ze over de dood van haar zoon spreken. Mocht er überhaupt nog iemand zijn die tot dat moment in Giuliani's lezing gelooofde, dan zullen toch ook bij hem eindelijk de schellen van de ogen vallen.
Justifiable Homicide - Jon
Osman, Jonathan Stack
VS 2001, 83 min.