David Lynch' nieuwste nachtmerrie kreeg een technisch prima verzorgde dvd-release, maar antwoord op de vraag: waar gaat het allemaal over, krijgen we niet.

Als er de afgelopen maanden reikhalzend werd uitgezien naar de dvd-release van één film, dan was dat wel Mulholland Drive, de surrealistische puzzel van David Lynch. De eigenzinnige, vaak onnavolgbare regisseur van Blue Velvet en cultserie Twin Peaks won met zijn adembenemend mooie, mild erotische en onheilszwangere film de regieprijs in Cannes en werd zowaar voor een Oscar genomineerd. Maar waar, in godsnaam, ging de film over?

Een dvd, en dan vooral de meegeleverde extra's zouden een en ander wellicht duidelijk maken. Op de door A-Film uitgebrachte dubbel-dvd van Mulholland Drive bevinden zich inderdaad enkele extra's - en dat is al meer dan van de Amerikaanse uitgave, waarop alleen wat trailers werden toegevoegd, kan worden gezegd - maar erg veel wijzer over plot en inhoud van de film word je er niet van.

Het inzichtelijkst is nog de goed gemaakte, 22 minuten durende making of-featurette, getiteld On the Way to Mulholland Drive. Bij de beelden van de opnamen valt op dat de sfeer op de set uitstekend is. Begrijpelijk, want de opnamen hadden een tijd stil gelegen nadat tv-zender ABC de stop uit het oorspronkelijke project, een tv-serie à la Twin Peaks, had getrokken. Met geld van het Franse Canal+ kon Lynch zijn droom (of beter: nachtmerrie) toch afmaken . Niet als tv-serie, maar als speelfilm.

De overgang van serie naar speciaal voor de film geschoten scènes is een heel duidelijk omslagpunt in de film. Is alles voor de ceasuur (op precies 115:28 minuten) nog enigszins begrijpelijk, daarna tuimelt bij de kijker de ene verbazing over de andere. De twee hoofdpersonages (Betty en Rita) blijken niet wie ze zijn, allerlei randfiguren verschijnen en verdwijnen zonder duidelijke reden, en in vliegende vaart breit Lynch een einde aan iets waar hij anders een hele tv-serie de tijd voor zou hebben gehad.

De waarde van de Making of-featurette zit hem niet in de uitleg van de plot. Zo te zien weten zelfs actrices Naomi Watts en Laura Harring niet precies hoe alle lijntjes bijelkaar moeten komen. Wat vooral aanspreekt is Lynch' warme, uiterst zelfbewuste manier van regisseren (bij voorkeur in metaforen, waarvan de mooiste: 'Laura, loop nu als een gebroken pop '). En natuurlijk de pogingen van Lynch om zijn werkwijze voor de leek uit te leggen, en het daardoor juist nog veel ongewikkelder maakt.

Film als muziek, waarbij gevoel belangrijker is dan verstand; film waarin de hoogste opdracht is dat de kijker zich helemaal verliest in een andere wereld. Lynch laat zijn orakelteksten steevast vergezeld gaan van het stopwoordje 'you know', maar het grote probleem is juist: we weten het niet!

Naast de featurette staan op de dvd ook nog twee interviews (met huiscomponist Angelo Badalamenti en editor Mary Sweeney), een korte fotoreportage gekoppeld aan teksten van Lynch en de trailer van de film.

Beeld en geluid werden heel netjes overgezet. Wel liet de vertaalafdeling verschillende steken vallen. Dat is bij de soms warrige teksten van Lynch nog begrijpelijk, maar om in het bonus-overzicht Badalementi als Balamenti aan te duiden, en hem in de ondertiteling Angio (in plaats van Angelo) te noemen, is ronduit slordig.

Tot slot, als handreiking aan al diegenen die verwachtten iets meer over de inhoud van de film te weten te komen. De beste tip die wij kunnen geven is: beschouw het eerste deel (het tv-deel) als droom van Betty, waarin ze - uit schuldgevoel - al enkele manifestaties van toekomstige misdaden ziet, en de speciaal voor film geschoten scènes van het laatste deel als werkelijkheid. Maar als u een betere verklaring heeft, houden we ons natuurlijk aanbevolen.

Beeldformaat: 1.85:1 ( anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Stereo, Dolby Digital 5.1 (Engels/ Frans); DTS (Engels)
Ondertiteling: Nederlands, Frans
Duur: 152 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-Film Home Entertainment