Met Russian Ark verwezenlijkte de Russische regisseur Aleksandr Sokurov een lang gekoesterde wens: een speelfilm in één take. Anderhalf uur lang zweeft de camera zonder onderbreking door 33 vertrekken van de Hermitage in Sint Petersburg. Een film die in- en uitademt, dat moest deze tour de force volgens Sokurov opleveren. Met de Russische geschiedenis als zuurstof.

Het eindeloze shot is in feite het perspectief van een man die om onduidelijke redenen in het verleden is terechtgekomen. Dwalend door de Hermitage - ooit het winterpaleis van de tsaren en tegenwoordig een vermaard museum propvol Europese kunstschatten - zie je hoe de elite zichzelf op een bal tracteert, en hoe de tsarenfamilie het avondmaal nuttigt aan de vooravond van de Russische Revolutie. 21e eeuw, 18e eeuw, de Tweede Wereldoorlog, je weet maar nooit waar je belandt als de volgende deur opengaat.

Russian Ark laat zich gemakkelijk in cijfers uitdrukken. Duizend figuranten, zeven maanden repetitietijd, een cameraparcours van een kilometer. Dat geeft het eindresultaat iets opschepperigs, zeker tijdens de ronduit verbazingwekkende massascènes aan het begin en eind. Toch is de film zoveel meer dan een gimmick. Een gewone montage van historische gebeurtenissen en belangwekkende kunstwerken had een saaie geschiedenisles opgeleverd; door de vloeiende stijl en het consequent volgehouden perspectief is Russian Ark theater, excursie, tijdreis en droomvlucht tegelijk.

Zondag 26, Pathe 1, 19.30 uur
Dinsdag 28, Venster 2, 20.15 uur
Donderdag 30, Schouwburg, 19.30 uur