De Tarantino-purist zal zich bij het scannen van het hoesje van de nieuwe Pulp Fiction-dubbelaar even achter de oren krabben. Een lengte van 155 minuten in plaats van de 147 die Pulp Fiction altijd duurde? Is dit dan een director's cut, hoewel dat nergens staat vermeld? Dvd in de speler, en wat blijkt: duurt ' ie toch gewoon 147 minuten. Niks director's cut. RCV was gewoon zo slordig om de gegevens van de Amerikaanse dvd over te nemen, die ook wat het bonusmateriaal betreft als basis diende. Op die dvd duurt Pulp Fiction inderdaad 155 minuten - omdat Amerikaanse televisies met minder beeldjes per seconde werken en films zo altijd rond de vier procent langer duren dan in de bioscoop.
Bij Tarantino hoef je sowieso niet op een director's cut te rekenen. Dat blijkt wel uit zijn introductie op het handjevol verwijderde scènes dat op de bonusdvd te vinden is. 'De film is zoals 'ie moet zijn. Dus komen deze scènes er niet meer in. Maar ik wil ze wel laten zien, zodat iedereen zijn eigen mening kan vormen. Het interessante van het maken van een film is dat 80 procent dik in orde is. Maar je hebt ook een stuk of vijf scènes die opvallen. Ze trekken de aandacht en iedereen heeft er z'n twijfels over. (...) Soms vallen ze op omdat ze op móeten vallen. En sommige vallen op maar moeten juist niet opvallen. Zoals Paul Newman zegt in The Color of Money: "Je moet weten wanneer je ja en wanneer je nee moet zeggen.".'
Na iedere verwijderde scene keren we telkens voor nog wat specifieke opmerkingen terug bij Tarantino, die het ene fragment een slechte imitatie van zijn eigen stijl vindt, en het andere nog steeds kan waarderen als hommage aan idool Ernst Lubitsch. De laatste scène, waarin Uma Thurman aan John Travolta vertelt dat ze jaarlijks naar Amsterdam afreist om te chillen in de koffieshop achter het Anne Frank-huis, krijgt geen verdere introductie.
Verder een flitsende, half uur lange documentaire over de film en Tarantino's carrière, een korte maar interessante blik achter de schermen - bij de opname van de klassieke dansscène met Thurman en Travolta staat Tarantino gezellig mee te twisten - een praatje met de decorontwerper en art director, en een impressie van de uitreiking van de Gouden Palm in 1994. 'Ik dacht dat ik nooit een juryprijs zou winnen, omdat je dan een film moet maken die mensen bij elkaar brengt', zegt Tarantino met het beeldje in zijn hand. 'En ik maak films die mensen juist uit elkaar drijven.' Vlak daarvoor heeft een heksachtige toeschouwster nog geprobeerd de ceremonie met veel gekrijs en gefoeter te verstoren.
Op de Amerikaanse dvd stond nog meer bonusmateriaal - onder andere een interview met Tarantino, een recensiemap en een van-script-naar- scherm-feature voor de CD-romspeler; aan audiocommentaren heeft Tarantino een broertje dood - maar dat werd gek genoeg niet overgenomen. Dat maakt van deze dubbeldvd een 'collector's edition' waarop je vrij snel bent uitgekeken.
Beeld: 2.35:1 (anamorphic widescreen)
Geluid: Dolby 5.1 en DTS (Engels)
Ondertiteling: Nederlands
Duur: 147 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: RCV