Dogville, het eerste deel van Lars von Triers U S A trilogie, verscheen onlangs op een wel zeer luxe dubbeldvd.

Zestien acteurs, één locatie, zes weken. Met die vaststelling begint de documentaire Dogville Confessions van Sami Saif (drie jaar geleden IDFA-winnaar voor Family ). Saif mocht met de camera aanwezig zijn bij de opnamen voor Lars von Triers Brechtiaanse allegorie Dogville.

Terugkerend onderdeel in de documentaire is een soort Achterwerk in de kast. De acteurs luchten in een afgesloten hok voor een automatisch te bedienen camera hun hart. De afwezigheid van de cameraman moet authenticiteit garanderen, maar die authenticiteit is soms ver te zoeken. Met name ervaren acteurs als Ben Gazzara en James Caan beschouwen de verplichte biecht als een grap en steken er de draak mee.

Wanneer iemand zich wel openstelt levert dat soms ontluisterende beelden op. Paul Bettany die zijn toenemende frustratie over de film niet kan verbergen, Nicole Kidman die zegt verward te zijn, alles vreemd vindt, maar toch meent blij te moeten zijn omdat ze aan zo'n grensverleggend project mag meewerken. En Stellan Skarsgard, die met de hem kenmerkende nuchterheid over Von Trier zegt: 'Het is alsof een hyperintelligent kind, dat een beetje in de war is, met poppen in een poppenhuis speelt. En dan met een schaar de hoofden van de poppen knipt.'

Treffender had hij de intense draaidagen in een afgelegen loods in het Zweedse Trollhättan niet kunnen omschrijven. Een zoekende, experimenterende regisseur, die gek wordt van zijn acteurs, die maar niet kunnen begrijpen wat hij zelf nog niet helemaal begrijpt.

Het bijna een uur durende Dogville Confessions is een van de vele extra's op de zeer luxe dubbeldvd die van Dogville is verschenen. Zes uur aan extra's belooft de hoes. Trek daar de commentaartrack bij de ongeveer drie uur durende film door Von Trier en cameraman Anthony Dod Mantle van af, en je houdt nog steeds drie uur over.

Die bestaan naast de documentaire uit nog meer bekentenissen voor de camera, beelden van de testopname die eerst met Deense acteurs werd gedaan, aandacht voor de special effects (de fraaie opnamen van Dogville vanuit vogelperspectief), fragmenten uit drie persconferenties, en interviews met cast en crew. Helaas is niet alles ondertiteld, zodat de meeste kijkers zullen afhaken als de voertaal Deens wordt.

Het commentaar van Von Trier en Dod Mantle is wel netjes ondertiteld. Dat helpt, want Von Trier spreekt een raar soort Engels en Dod Mantle mompelt nogal . De cameraman doet wel erg zijn best om Von Trier tot heldere uitspraken te dwingen. Als een heuse interviewer blijft hij aandringen op antwoorden op vragen over thema's, motieven en keuzes. Von Trier houdt de boot echter af en kletst het liefst over camerastandpunten, techniek en logistiek.

Als Dod Mantle hem tot twee keer toe vraagt waarom de film zo bloedig moest eindigen, verwijst Von Trier naar het lied Seeräuber Jenny uit Brechts Dreigroschenoper. De tekst van dat nummer zou ook op de dvd moeten komen, zegt hij. Meer uitleg krijgen we niet. De tekst van dat nummer verscheen overigens niet op de dvd, dus vandaar hieronder een veelzeggend fragment:

'Und an diesem Abend wird es still sein am Hafen
Wenn man fragt wer wohl sterben muss
Und dan werden Sie mich sagen hören - 'Alle'
Und wenn dann der Kopf fält sag' ich - ' Hopla'.'

Beeldformaat: 2.35:1 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby Digital Surround 5.1 (Engels)
Ondertiteling: Nederlands
Duur: 170 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-Film