'Als je moet surfen zonder golven, voel je je als een drakendoder zonder draak.' Het is topsurfer Laird Hamilton ('de beste van zijn generatie, misschien wel de beste aller tijden') die het zegt, maar het geldt net zo goed voor alle andere in de documentaire Riding Giants geportretteerde topsurfers.
Voor de stoere mannen met namen als Laird, Lyon, Brock en Darrick is het surfen op torenhoge golven meer nog dan een levensstijl, het is een religie. Als Laird vijf kilometer van de kust van Hawaii zojuist met succes een 20 meter hoge golf heeft 'bereden', wordt hij doodstil en sluit devoot de ogen. Bij zoveel natuurgeweld past alleen nederigheid.
Regisseur Stacy Peralta heeft eerder in de skateboard-documentaire Dogtown and Z-Boys (2001) al laten zien dat hij er niet voor terugschrikt een bepaalde subcultuur te romantiseren. Dat hij zelf onderdeel uitmaakte van die subcultuur - Peralta was in de jaren zeventig een van de skateboardpioniers die hij portretteerde - maakte de documentaire journalistiek enigszins verdacht, maar het enthousiasme en de fraaie archiefbeelden vergoedden veel.
Hetzelfde geldt voor zijn documentaire Riding Giants, die in 2004 het Sundance Festival opende. Peralta is zelf geen topsurfer, maar voelt zich duidelijk verwant met deze vrije geesten. Zijn relativeringsvermogen verliest hij daardoor nogal eens uit het oog. Zo stelt hij het ontdekken van de North Shore, een nieuw surfgebied voor de kust van Hawaii, zonder een spoortje ironie gelijk aan de ontdekking van de Nieuwe Wereld door Columbus.
Riding Giants is een ode. Aan het geweld van het water. Aan de moed van de mannen die letterlijk lijf en leden riskeren als ze zich van een golf naar beneden storten. En aan een levensstijl die niet gericht is op geld en macht. Maar het is het verhaal van een bekeerling, een evangelist , en dat zal bij sommigen in het verkeerde keelgat schieten. Al kunnen die zich altijd nog vergapen aan de werkelijk adembenemende acties van de surfers.
In de hoop aan te kunnen haken bij de skateboard-rage werd Dogtown and Z-Boys twee jaar geleden ook in Nederland in de bioscopen uitgebracht. Zonder al te veel succes, overigens. Riding Giants ging direct naar dvd. Begrijpelijk, al zouden de 20 meter hoge golven op een 20 meter hoog doek ongetwijfeld nog beter tot hun recht komen.
Het beeldformaat (16:9) van de documentaire is voor de dvd gelukkig niet aangepast, maar de dvd komt, afgezien van een handvol trailers, verder zonder extra's.
Beeldformaat: 16:9 (anamorphic)
Geluidsformaat: Dolby Digital Surround 5.1 (Engels)
Ondertiteling:
Nederlands en Frans
Duur: 97 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-
Film