LA FIN. Dat tussenkopje, in het interview met regisseur Michael Haneke op de dvd van Caché, zal veel kijkers doen opveren. Want hoe zit het nu met dat einde van de film, waarover bioscoopzalen vol mensen nog lang nagepraat hebben? Caché mag dan geen typische whodunnit zijn, de vraag wie het nu gedaan had, wie degene was die tv-presentator Georges bedreigende pakketjes stuurde, bleef hangen.
Maar, zoals je ook wel kon verwachten, geeft Haneke in het interview de oplossing niet. Hij constateert eerst met genoegen dat de helft van het publiek niet gezien heeft wat er in het laatste, statische shot van de film gebeurt, en zegt dan dat het zijn bedoeling was dat de toeschouwer zelf een einde van de film zou bedenken. En hij legt uit dat hij een hekel heeft aan films die aan het eind netjes alle problemen oplossen. Zo zit de wereld niet in elkaar, vindt Haneke. En als cineast moet je de fantasie van de kijker aanspreken.
Elders in het interview zegt Haneke dat hij de kijker aan het wankelen wil brengen. Die moet zich gaan afvragen wat er nu wel en niet echt is in de film. De beelden wantrouwen, zodat ze misschien de beelden die ze elke dag op tv krijgen voorgeschoteld, net zo gaan wantrouwen. Tv-kijkers denken dat ze de wereld kennen, zegt Haneke, maar dat is een grote misvatting. Ze zien beelden die gemanipuleerd zijn. Dan geeft hij nog een kleine aanwijzing voor de Caché- kijker: Majid en zijn zoon zeggen dat zij het niet gedaan hebben, maar wie zegt dat ze de waarheid spreken? Ze lijken oprecht, werpt de vragensteller tegen. Dat zegt niets, vindt Haneke: leugenaars lijken wel vaker oprecht.
Veel vertrouwen in de mensheid heeft Haneke niet, zoals we al wisten. 'We zijn allemaal laf,' zegt hij in het interview, en: 'We veroorzaken allemaal ellende voor de anderen.' Vooral wij westerlingen hebben reden om ons schuldig te voelen , vindt Haneke. 'Wij leven ten koste van de landen die voor ons lijden.' Eenieder die dat beseft, moet met die schuld leren leven, vindt Haneke.
Hij zegt het vriendelijk, glimlachend. Aimabele man. Vrolijker ook dan je misschien zou verwachten van de maker van zulke sombere, confronterende films. Een vraag in het interview die onzinnig lijkt - waarom maakt Haneke geen komedies? - levert toch een aardig antwoord op. 'Ik zeg altijd: vraag een goede schoenmaker niet om een hoed te maken,' zegt Haneke. 'U kunt mij evengoed vragen om een schilderij te maken. Ik kijk anders tegen het leven aan. Ik hou van komedies, maar ben zelf niet erg vrolijk.'
De films die de meeste indruk op Haneke hebben gemaakt, waren 'films die mij uit het lood sloegen'. Hij noemt Pasolini's Salò als voorbeeld. 'Een weerzinwekkende film. Maar wel een film die mijn visie op de filmkunst heeft veranderd. Hij doet je begrijpen wat lijden is , wat geweld is. Een mijlpaal.'
Beeldformaat: 16:9 anamorf
Geluidsformaat: Dolby Digital 5.1; Frans en Duits
Ondertiteling:
Nederlands, Duits
Duur: 113 minuten (hoofdfilm); extra's: interview met
Michael Haneke (28 minuten), Making Of (32 minuten)
Distributeur: A-Film
Entertainment