Een veelzijdig regisseur mag Jean van de Velde zichzelf wel noemen. Van drama (De kleine blonde dood) tot feelgoodmovie (All stars), van politiethriller (Lek) tot ridderfilm (Floris); van de Velde heeft het op zijn cv staan. Na de biopic over Herman Brood (Wild Romance) stortte hij zich op Wit Licht. Zijn eerste politiek geëngageerde film werd herzien voor Cannes (onder de titel The Silent Army) en is nu de Nederlandse Oscarinzending. Van de Velde op scherp.

De feiten
Geboren: 14 maart 1957, Bukavu (Congo)

Actief als: regisseur, scenarioschrijver

Eerste film: De verwording van Herman Dürer (1979)

Prijzen: Grolsch Publieksprijzen in 1998 voor De kleine blonde dood en in 2000 voor Lek; Gouden Kalveren in 2000 voor Lek (beste regie, beste scenario en beste film); genomineerd in 2000 voor een Jeugd Award voor Lek op het Nederlands Film Festival; Emmy in 2000 voor All Stars - De serie ; Genomineerd voor een Emmy in 2002 voor All Stars- De serie.

Beste film
All Stars (1997), dat niet voor niets resulteerde in een veel bekeken en bekroonde tv-serie. De setting van de film biedt immers talloze mogelijkheden, waarvan een flink aantal overigens ook in de film al werden ingelost. Goede dialogen, goede sfeer en een vrolijk voort kabbelend plot . Van de Velde op zijn best. Ook zien: De kleine blonde dood, Lek.

Slechtste film
De moderne remake van Floris (2004) kon niet op tegen de hooggespannen verwachtingen. Rutger Hauer bedankte voor een bijrol en de nieuwe Floris (Michiel Huisman) bleek niet voldoende charisma te hebben om Hauer te doen vergeten. Het hielp niet dat hij Floris moest neerzetten als een nogal truttige, weinig effectieve jongeman.

Handelsmerk
In zijn beste werk weet Van de Velde (die ook vaak meeschrijft aan de scenario's ) een juiste combinatie van humor en actie, tragiek en komedie te vinden. Van de Velde is goed in het, vaak met een knipoog, verwerken van alledaagse zaken in zijn films (Cas Jansen bij de seksuoloog in Lek). Maar mislukt dat, zoals in Floris, dan wordt Van de Velde's humor flauw en plat.

Jean van de Velde over Jean van de Velde
'Ik kan ontroerd raken door smartlappen en door mijn 83-jarige oma die op een bruiloft de Vogeltjesdans staat te doen.'
(Het Parool, april 1997)

'Ik heb een zwak voor mensen die een beetje slap zijn.'
(De Volkskrant, oktober 1999)

'Ik vind dat liedje van Jantje Smit over zijn oma leuk. Het is een beetje lullig, maar daar raak ik geëmotioneerd van. Dat komt recht naar binnen.'
(Nieuwe Revu, augustus 2000)

'Als regisseur ben ik dienstbaar aan het verhaal dat verteld moet worden. Niemand hoeft te denken: Wauw! Er is een nieuwe film van Jean van de Velde!'
(PS van de week, juni 2002)

'Ik noem mijzelf filmmaker omdat ik niks leuker vind dan het publiek in het donker te zetten, iedereen zijn mond te laten houden en de toverlantaarn verder zijn werk te laten doen.'
(Vara TV Magazine, september 2003)

'Geld interesseert me niet: ik wil geen geld krijgen voor iets waar ik niets voor gedaan heb, dat is mijn eer te na.'
(NRC, april 2004)

'Het is leuk om een Kalf te krijgen. Het is ook heel leuk om er geen te krijgen'
(De Volkskrant, september 2004)

'Ik weet niet wat de kracht is van mijn regie, maar een kenmerk is wel dat ik overal voor open sta. Samen ideeën uitwisselen vind ik het leukste onderdeel van een film maken. Ik hang ook niet erg aan tekst, bij mij staat alles continu ter discussie.'
(Filmfocus.nl, september 2004)

'Een verhaal is als een mammoettanker: als hij één graad uit de koers raakt, kun je in Dar es Salaam uitkomen in plaats van in Rio. Je moet de koers goed uitzetten.'
(De Volkskrant, september 2004)