Donderdag gaat Kevin Smiths komedie Clerks 2 uit, een vervolg op Smiths debuutfilm Clerks (1994). Een terugkeer naar inmiddels beroemde nietsnutten als Dante, Randal, Jay en Silent Bob. Clerks zelf werd onlangs opnieuw uitgebracht, als onderdeel van een Kevin Smith-box (met Dogma en Jay and Silent Bob Strike Back).
In Op scherp een multimediaal portret van een regisseur die het verwijt krijgt altijd de zelfde film te maken. Maar, zegt Smith: 'Ik wil helemaal niet iets groters of beters maken.'

De feiten
Geboren: 2 augustus 1970, Red Bank (New Jersey, VS), als Kevin Patrick Smith

Actief als: acteur, regisseur, producer en schrijver

Eerste film: Clerks (1994)

Prijzen: Filmmaker Trophy op Sundance in 1994 voor Clerks (beste drama); Mercedes-Benz en Jeugdprijs in 1994 op het Filmfestival Cannes; Publieksprijs op Deauville Filmfestival in 1994; Nominatie Grand Jury Prize op Sundance Filmfestival in 1994 voor Clerks (beste drama); Nominaties Independent Spirit Awards voor Clerks (1994) en Dogma (1999), beide voor beste scenario; Independent Spirit Award voor beste scenario in 1998 voor Chasing Amy; Juryprijs op Edinburgh International Film Festival in 2006 voor Clerks II.

Beste film
 Clerks (1994), omdat deze ultra low budget-film de geboorte was van het Kevin Smith-fenomeen en de personages Jay en Silent Bob (door Smith zelf gespeeld). De film werd destijds gemaakt voor een kleine $27.000, die de regisseur bij elkaar bedelde bij vrienden en familie. De hangjongeren Jay en Silent Bob keerden in vrijwel alle films van Smith terug en kregen in 2002 hun eigen film: Jay and Silent Bob Strike Back. Ook zien: Dogma en Chasing Amy.

Slechtste film
Het mierzoete Jersey Girl (2004), met Smith-huisacteur Ben Affleck als alleenstaande vader van wijsneuserige dochter. Vooralsnog de eerste en enige Smith-film waarin hijzelf (als het immer zwijgende alterego Silent Bob ) niet meespeelde.

Handelsmerk
Smith staat niet bekend als knappe actieregisseur. Hij richt zich liever op het adequaat in beeld brengen van de door hem zelf geschreven dialogen, die vooral uitblinken in platte - maar vaak wel geslaagde - grappen over seks en relaties, en bol staan van de verwijzingen naar Star Wars en stripverhalen. Smith is geboren en getogen in New Jersey, waar ook al zijn films zich afspelen.

Smith over Smith
'Ik ben niet het type dat veel geld wil uitgeven. Ik kan films heel goedkoop houden, omdat ik lui ben. Kijk, films worden duur omdat scènes steeds over worden gedaan of omdat er bijzondere special effects nodig zijn. Dat vind ik allemaal veel te veel tijd kosten. Ik ben meer geïnteresseerd in karakters en praten.'
(Reel.com, 5 augustus 1999)

'Films zijn een soort foto van mijn leven op dat moment, maar als ik ooit films over baby's ga maken mag je me door het hoofd schieten. Ik wil niet zo'n man worden. Sommige mensen zijn zo verliefd op hun kinderen dat ze het nodig vinden daar ook films over te maken en dat wil ik niet.' [Vijf jaar later maakt hij Jersey Girl-red.]
(Reel.com, 5 augustus 1999)

[legt uit waarom hij Jersey Girl maakte] Ik was er aan toe om een emotioneler script te schrijven. Op een avond kwam ik na een lange dag vol grappen schrijven thuis en keek toe hoe mijn vrouw ons zoontje van twee maanden in bed stopte. Ze waren zo ongelooflijk: Jen was zo'n natuurlijke moeder en Harley was gewoon puur en perfect. En ik? Ik was de man die aan het eind van de dag thuiskwam. Een toerist. Ik vond het altijd een wonder dat ik carrière heb kunnen maken in films. Maar het echte wonder speelde zich recht voor mijn ogen af. En vanaf dat moment zette ik mijn professionele leven wat meer op de achtergrond, en wilde ik me meer bezig houden met mijn privéleven.'
(About.com, februari 2004)

'Het komt waarschijnlijk doordat ik vroeger dik was. Dan dwing je jezelf om grappig te zijn. Je wilt toch proberen aantrekkelijk te blijven voor vrouwen, of in ieder geval niet op school in elkaar gemept worden. Op de middelbare school was ik een beetje een Ferris Bueller, een allemansvriend doordat ik grappig was. Toen ik volwassen werd en moest gaan werken, kon ik gemakkelijk grappige scripts schrijven, want ik had tenslotte al twintig jaar geoefend.'
(Premiere, april 2004)

'Mensen vertellen mij altijd: "Man, je moet echt groeien als filmmaker. Je moet veranderen en jezelf uitdagen". Daar geloof ik niet in. Ik zeg dan altijd: "Snap je het niet? Na 12 jaar is dit wat ik doe." Ik wil helemaal niet iets groters of beters maken. Dit zijn de films die ik wil maken. En als mensen dat vinden dat mijn films allemaal een pot nat zijn, dan denk ik: Logisch! Ze zijn ook allemaal door dezelfde persoon gemaakt.'
(Playboy.com, juli 2006)