De feiten
Geboren: 7 januari 1964 in Long Beach,
Californië, als Nicholas Kim Coppola (neef van filmregisseur Francis Coppola).
Hij veranderde zelf al vroeg in zijn carrière zijn achternaam in Cage, omdat hij
zich zonder hulp van zijn roemrijke oom wilde bewijzen.
Actief als: acteur, producer, componist en regisseur.
Eerste film: de niet onverdienstelijke tienerkomedie Fast Times at Ridgemont High uit 1982 (toen nog als Nicholas Coppola). Zijn tv-debuut maakte hij een jaar eerder, met de tv-film Best of Times.
Prijzen: (oa) Oscar voor Leaving Las Vegas (1996), nominatie voor Adaptation (2003); won eind jaren negentig publieksprijs Blockbuster Entertainment Award vijf keer; Golden Globe voor Leaving Las Vegas, nominaties voor Moonstruck (1988), Honeymoon in Vegas (1993) en Adaptation; won twee keer MTV Award voor Best Onscreen Duo: in 1997 samen met Sean Connery voor The Rock, en een jaar later met John Travolta voor Face/Off.
Beste film
Leaving Las Vegas. Geen verrassende keus, want dit is
de film waarvoor Cage zijn (vooralsnog) enige Oscar won. Cage speelt een aan
alcohol verslaafde scenarioschrijver, die troost vindt in de handen van een
hoertje. Mike Figgis' film staat bol van de clichés, maar Cage raakt precies de
juiste snaren. Ook zien: Wild at Heart, Red Rock West, It Could Happen to You,
Kiss of Death, Face/Off en Adaptation.
Slechtste film
Cage' stijl van acteren komt soms verdacht dicht bij schmieren, en een enkele
keer gaat hij genadeloos de grens over. Alle maniertjes worden dan
onverdraaglijk. Dieptepunt is de melodramatische draak Captain Corelli's
Mandolin (2001). Ook niet zien: 8MM en Trapped in Paradise.
Handelsmerk
Het oeuvre van Cage is niet eenvoudig onder een noemer
te brengen. De acteur switcht makkelijk tussen genres en maakt vaak
tegendraadse keuzes. Op het moment dat hij zijn Oscar voor Leaving las Vegas won
, koos hij prompt voor lawaaiige big budget-actiefilms als The Rock en Con Air.
En na de periode als actieheld dook hij weer op als neuroot in Adaptation en nu
dan als onsympathieke egoïst in Weather Man. Rode draad in zijn werk is dat Cage
vaak een eenzaat speelt, die zich door niemand de wet laat voorschrijven.
Opvallend goed is Cage als hij eens een onvervalste schurk mag spelen, zoals de
geflipte gangster in Kiss of Death, de nog gefliptere gangster in Face/Off en de
opportunistische wapenhandelaar in Lord of War.
Cage over Cage
'Ik doe mijn werk meestal pas als de opnamen beginnen. Het is namelijk
belangrijk dat je spontaan op iets reageert. Ik wil me niet zo goed voorbereiden
dat ik me zelf in de weg ga zitten. Er moet een soort ongepolijstheid zijn, als
het ware.'
(Cage over Het Vak in augustus 1994)
'Kijk, het idee
dat ik geen Method-acteur ben heeft te maken met het feit dat ik geen enkele
vastomlijnde methode onderschrijf. Ik heb mijn eigen methodes, die noem ik: het
leven.'
(Cinecon.com, 2005)
'Ik weet niet precies waarom, maar ik
voel me prettig in extreme omstandigheden. Ik hou van het lawaai. Ik hou van de
intensiteit. Op de ene of andere manier is dat waar ik me thuis voel. Daar ligt
mijn smaak en werken mijn instincten het best.'
(About.com, 2002)
'
Wat ik belangrijk vind van het werken in film is om nooit iets te doen waarin ik
me volledig op mijn gemak voel. Toen ik besloot actiefilms te gaan doen zeiden
mensen tegen me: "Dat kan jij niet. Je bent niet het juiste type." Dus toen
dacht ik, ongelogen: "Ok, ze denken dat ik het niet kan. Prima, laat ik het dan
juist maar doen." En ik heb het gedaan en daar ben ik blij om, en in de toekomst
zal ik vast weer in actiefilms gaan spelen.'
(About.com, 2002)
'Zo
is het nu eenmaal met alcoholisten. De ene keer zeggen ze iets verschrikkelijk
grappigs, en dan ineens doen ze iets heel negatiefs. Mijn personage weet dat hij
gaat sterven. Hij is vrij. En zo iemand is opgewekt en soms ook grappig.'
(Cage over zijn Oscarwinnende rol als zich dood drinkende scenarioschrijver in
Leaving Las Vegas in de Examiner, 1995)