Paul Schraders wraak is zoet. Zijn Exorcist-prequel werd afgekeurd door de producer, maar de versie die een andere regisseur maakte (Exorcist: The Beginning) werd een grote flop. Schraders versie, Dominion: Prequel to the Exorcist, werd op festivals vertoond en verschijnt nu op dvd. Portret van een regisseur/scenarioschrijver die weinig op heeft met de Hollywood-gedachte dat personages aardig moeten zijn. 'Je hoeft Travis Bickle geen hond te geven. Hij is al interessant genoeg.'

De feiten
Geboren: 22 juli 1946, Grand Rapids, Michigan (Verenigde Staten). 

Actief als: schrijver, regisseur, componist, producer.

Eerste film: als schrijver The Yakuza (1975) van Sydney Pollack , samen met Leonard Schrader en Robert Towne; als regisseur Blue Collar (1978).

Prijzen: oeuvreprijs (Laurel Award for Screen Writing Achievement) van de Writers Guild of America in 1999, nominatie voor WGA-Award in 1977 voor Taxi Driver; nominaties voor Golden Globes in 1977 voor het scenario van Taxi Driver en in 1981 voor het scenario van Raging Bull; Storyteller Award op het Taos Talking Picture Festival in 1998; speciale vermelding van de jeugdjury op het Valladolid-filmfestival in 1997 voor Affliction.

Beste film
 Schraders beste creatie als scenarioschrijver is Travis Bickle in Taxi Driver, de eenzame taxichauffeur die geobsedeerd raakt door het morele verval dat hij overal om zich heen ziet; Bickles gedachten, als voice-over te horen in de film , zijn klassiek geworden teksten: 'Someday a real rain will come and wash all this scum off the streets.'
Zijn beste film als regisseur is Mishima: a Life in Four Chapters (1985), een ambitieuze en fascinerende film over het leven van de Japanse schrijver Mishima, waarin feitelijke gebeurtenissen worden afgewisseld met scènes die gebaseerd zijn op Mishima's semi-autobiografische romans. Ook zien: Blue Collar (1978), Raging Bull (1980), Affliction (1997).

Slechtste film
In Forever Mine (1999) is Schraders liefde voor film noir te zien, maar het levert een slechts half geslaagde, broeierige misdaadfilm op die de vergelijking met bijvoorbeeld Body Heat niet kan doorstaan.

Handelsmerk
Eenzame, ongelukkige mannen bevolken de films van Schrader, mannen die onvermijdelijk afglijden naar geweld en zelfdestructie. Zijn personages zoeken vaak verlossing door iemand te redden of wraak te nemen. Schraders werk is duidelijk beïnvloed door zijn streng calvinistische opvoeding. Wat voor Schrader in zijn jeugd verboden was, verkent hij uitgebreid in zijn films. Vooral seks - in de vorm van porno of prostitutie - en drugs. Veel van zijn personages worstelen met het geloof. In het door Schrader geschreven en door Martin Scorsese geregisseerde The Last Temptation of Christ zet hij Jezus neer als een door twijfels, verleidingen en angsten gekweld mens, die zich moeilijk kan verzoenen met zijn lot.

Schrader over Schrader
'Het was heel goed om op te groeien in een wereld waarin ethiek en moraal belangrijk waren. Het was een intellectuele vorm van calvinisme, erg gericht op onderwijs en op nadenken. Ze geloofden zo ongeveer dat je door veel te denken in de hemel kon komen. Als ik dan naar mijn kinderen kijk, die zijn opgegroeid met MTV en videospelletjes, vraag ik me af wie de betere opvoeding heeft gehad.'
(Salon.com, 2002)

'Ik heb mijn manier van werken moeten veranderen. Ik schreef altijd 's nachts, terwijl ik dronken was - dat heb ik vijftien jaar gedaan. En de kwaliteit leed er niet onder. Maar mijn lichaam kon er op het laatst niet meer tegen. Bovendien had ik op een gegeven moment kinderen die naar school moesten. Dus ben ik overgestapt op overdag werken, maar het heeft ongeveer een jaar geduurd voor ik dat goed kon . Ik was zo gewend aan 's nachts schrijven, als er verder niemand wakker was.'
(MovieMaker, 1997)

'De conventies van Hollywood dicteren dat je alles simplificeert - elk personage heeft een simplistische ontwikkeling, zodat het publiek aan het eind goed weet welke emoties het moet voelen. Als je niet voorzichtig bent, laat je een acteur in die val stappen, en maakt hij zijn personage veel simpeler dan hijzelf in het echte leven is. Je moet acteurs eraan herinneren dat niet alles te verklaren hoeft te zijn. Soms weet ik niet zeker waarom een personage iets zegt of doet. Acteurs moet je het vertrouwen geven om iets te doen dat op verschillende manieren uit te leggen is.'
(Film Freak Central, 2002)

'Er is een enorme last van mijn schouders gevallen. Als ik mijn film niet had kunnen afmaken, dan had ik voor de rest van mijn leven die ene stomme vraag moeten beantwoorden: wat is er met de Exorcist gebeurd?' (over Dominion: Prequel to the Exorcist)
(De Volkskrant, 2005)

'Wat mij fascineert zijn mensen die iets willen zijn, maar zich gedragen op een manier die daarvan het tegenovergestelde is. Mensen die gelukkig willen zijn, maar telkens iets doen dat hen ongelukkig maakt.'
(The Independent, 2005)

'Ik heb altijd een hekel gehad aan de obsessie van Hollywood met aardige personages. Als je iemand creëert die interessant en fascinerend is, willen mensen daar best naar kijken. Je hoeft Travis Bickle geen hond te geven. Hij is al interessant genoeg. Het publiek krijgt toch een bepaalde empathie voor de personages, identificeert zich er mee. Tot een bepaalde grens; als het te ver gaat, laten de kijkers het personage het verder maar alleen uitzoeken.'
( Morphizm.com, 2002)