De 64-jarige Engelse regisseur Stephen Frears staat bekend om zijn veelzijdigheid: hij wisselt sociaal-realistische drama's af met komedies, misdaadfilms of een western. Hij wil dat zijn films zowel onderhoudend als serieus zijn. 'Het past goed bij mij om tegelijkertijd serieus en frivool te zijn.'

De feiten
Geboren: 20 juni 1941, Leicester, Engeland. 

Actief als: regisseur, producer, acteur.

Eerste film: de korte film The Burning (1968).

Prijzen: Oscarnominatie in 1991 voor The Grifters; Zilveren Beer op het filmfestival van Berlijn in 1999 voor Beste Regisseur, voor The Hi-Lo Country; Franse César voor beste buitenlandse film in 1990 voor Dangerous Liaisons; BAFTA's in 1982 en 2004 voor tv-films Going Gently en The Deal; OCIC-prijs in 2000 voor Liam en Sergio Trasatti-prijs in 2002 voor Dirty Pretty Things op het filmfestival van Venetië; British Independent Film Award in 2003 voor Dirty Pretty Things; Evening Standard British Film Award in 1986 voor My Beautiful Laundrette en in 2003 voor Dirty Pretty Things; nominatie voor Razzie voor slechtste regisseur in 1997 voor Mary Reilly.

Beste film
Prick Up Your Ears (1987), het fascinerende verhaal van toneelschrijver Joe Orton (indrukwekkend gespeeld door Gary Oldman) en met name zijn moeizame relatie met minnaar (en moordenaar) Kenneth Halliwell. Ook zien: My Beautiful Laundrette (1985), Dangerous Liaisons (1988), High Fidelity (2000) en The Queen (2006).

Slechtste film
In Liam (2002 ) betreedt Frears platgetreden paden in het verhaal over een arm Engels arbeidersgezin; op zich interessante observaties over fascisme, communisme en het katholicisme in het Engeland van de jaren dertig worden door hem niet scherp uitgewerkt.

Handelsmerk
Frears deed in het begin van zijn carrière ervaring op met televisiefilms, vooral toneelverfilmingen. Als speelfilmregisseur maakte hij naam met een aantal samenwerkingen met schrijver Hanif Kureishi, zoals My Beautiful Laundrette en Prick Up Your Ears. Staat sindsdien bekend om zijn veelzijdigheid, met films die sterk verschillen van onderwerp en toon: misdaadfilms, komedies, sociaal-maatschappelijke drama's en zelfs een western. Richt zich vaak op de sociale of maatschappelijke achtergrond van zijn personages, of het nu de 18e-eeuwse Franse aristocratie (Dangerous Liaisons), de Ierse arbeidersklasse (The Van) of immigranten in het hedendaagse Engeland (Dirty Pretty Things) betreft.

Frears over Frears
'Ik ben politiek opgevoed door Hanif Kureishi. Hij opende mij de ogen toen hij My Beautiful Laundrette schreef. Ik ben opgegroeid in een volkomen blank middenklasse-bestaan. Sinds mijn interesse verbreed is, is het een stuk interessanter geworden.'
(BBC-website, 2002)

'Ik overleef op nieuwsgierigheid. Ik ben altijd nieuwsgierig gebleven. Orson Welles had het vroeger over je onschuld bewaren. Dat is moeilijk, zeker in Hollywood, omdat het zo'n cynische en corrupte plek is. Maar als je er voor het eerst heen gaat, is het ongelooflijk interessant. Ik ben blij dat ik er geweest ben. Het is heel spannend.'
(Cineaste, 2003)

'Je wordt geacht een film in één stijl te maken, maar ik mix graag genres door elkaar. Ik ben opgegroeid met films die onderhoudend waren, maar ook over serieuze zaken gingen. Zoals Angels With Dirty Faces met James Cagney, over jeugdcriminaliteit. Ik zie er geen tegenstelling in. Het past goed bij mij om tegelijkertijd serieus en frivool te zijn.'
( indieWIRE, 2002)

'Humor helpt erg bij het vertellen van een verhaal, het maakt moeilijke dingen aanvaardbaar. Ze maken de film menselijker, zorgen ervoor dat mensen ervan genieten en begrijpen wat je wilt zeggen. Het alternatief zou zijn om preken te houden, wat vreselijk zou zijn.'
(Cineaste, 2003)

'Toen ik films maakte voor de BBC, hield ik me niet bezig met mijn publiek. Als mijn collega's ze maar goed vonden. Maar toen ik speelfilms ging maken, werd ik me bewust van het publiek. Dat bestaat uit mensen die misschien níet je film willen gaan zien. Ik verplaats me meer en meer in de kijker. Mensen willen waar voor hun geld. Ik heb zelf veel tijd verspild aan het zien van saaie, vervelende films - dat wil ik anderen niet aandoen.'
(The Daily Telegraph, 2002)

'In mijn films wordt het leven meestal voorgesteld als iets moeilijks. Ik vind het leven moeilijk. En dan ben ik nog heel bevoorrecht, dus als ik het al moeilijk vind, hoe moet het dan voor anderen zijn? Met andere mensen samenwonen is moeilijk, opgroeien is moeilijk, een baan krijgen is moeilijk. Tegelijkertijd vind ik het verbijsterend dat de meeste mensen het niet opgeven - dat ik het niet opgeef.'
(Cineaste, 2003)