Per segment:
Dumplings: ****
Cut: ***
Box: ****
Een enkele keer haalt een van hun films de Nederlandse bioscopen, maar meestal zijn ze veroordeeld tot het festivalcircuit: de Aziatische grootmeesters Fruit Chan ( Hong-Kong), Park Chan-wook (Zuid-Korea) en Takashi Miike (Japan).
Die paar keer dat hun films hier vertoond worden, is het gelijk goed raak. Want de films zijn gewelddadig, pervers en ongemakkelijk. In Oldboy van Chan-wook, bijvoorbeeld, slaat iemand een gebit stuk met een hamer, en in Miike's Ichi the Killer wordt iemand in vleeshaken gehangen en vervolgens overgoten met kokende olie.
Geen wonder dat juist deze makers gevraagd werden voor het drieluik Three... Extremes (2004), een vervolg op de episodenfilm Three, die in 2002 gemaakt werd door drie andere, minder getalenteerde Aziatische regisseurs.
Het zal niet verbazen dat ook Three... Extremes niet in de Nederlandse bioscopen werd uitgebracht. Maar sinds kort gelukkig wel op dvd. Op het Asiamania-label.
De film bestaat uit drie korte films van rond de 40 minuten. De eerste is Dumplings ('knoedels') van Fruit Chan. Het is een ingekorte versie van de gelijknamige speelfilm van Chan (ook uit 2004), maar van die ingreep is - voor mensen die het origineel niet kennen - niets te zien. Het verhaal wordt soepel en helder verteld.
Zoals zoveel Aziatische horrorregisseurs blijft ook Chan dicht bij huis, en kantelt hij de werkelijkheid net genoeg, om alledaagse dingen ineens heel beangstigend te laten lijken. Een ex-actrice (nog lang niet oud, dertig plus, maximaal) komt bij de Chinese Tante Mei, omdat die geheimzinnige knoedels bereidt die de eters eeuwige jeugd zouden bezorgen. En wat kan er nou mis zijn met knoedels?
Het zou flauw zijn te veel van de plot te verklappen, maar wees gewaarschuwd: in Dumplings voert Chan de discussie over het gebruik van stamcellen tot in het extreme door.
De episode is een succes, vanwege de heerlijk lugubere plot, de prachtige beelden (van Wong Kar Wai-cameraman Christopher Doyle) en vanwege het bijzonder onsmakelijke einde .
Waar Dumplings het vooral moet hebben van subtiele, gesuggereerde horror, gaat Park Chan-wook heel zelfbewust iedere grens voorbij. Zijn Cut is grand guignol. Veel bloed, spookachtige locaties en bijna karikaturale personages. Maar de film - over een horrorregisseur, die door een van zijn extra 's wordt gekidnapt en gedwongen een kind te vermoorden, omdat anders de vingers van zijn vrouw worden afgehakt - is te rijk aan beelden en ideeën. Van alles een beetje minder was beter geweest.
Subtiliteiten zou je ook niet verwachten van iemand als Takashi Miike, maar zijn Box ('doos'), is een schoolvoorbeeld van dromerige, intrigerende psychologische horror. Met de zelfde voorliefde voor het groteske en de zelfde aandacht voor compositie als David Lynch, vertelt Miike het verhaal van een schrijfster die gekweld wordt door herinneringen aan haar tweelingzusje, dat ooit omkwam door een brand die zij per ongeluk gesticht had. Of is het allemaal maar een nachtmerrie?
In de Aziatische versie werd begonnen met Box, maar op de dvd werd de film terecht naar het einde gehaald. Het is een veel passender slot voor een drieluik over Aziatische horror, dat het toch meer moet hebben van sfeer en akelige beelden, dan van computereffecten en liters bloed.
Beeldformaat: 16:9 anamorphic
Extra's: Geen
Geluidsformaat: Dolby Digital Surround 5.1 en 2.0
Ondertiteling: Nederlands, Frans
Duur: 121 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: A-Film