Volver is een film over geesten, over moederschap, over de grote stad (Madrid ) versus het platteland (La Mancha), over opdringerige vaders, en over de dood. Maar vooral is het een film over de jeugd van regisseur Pedro Almodóvar.

Gebruikte Almodóvar vooral de slechte herinneringen aan zijn jeugd in zijn vorige film, La mala educación (2004), in Volver gaat hij uit van de blije herinneringen. Aan La Mancha, de streek waar hij 57 jaar geleden geboren is, en aan zijn moeder. 'La Mancha ís mijn moeder', laat hij ons zelfs meermalen weten op de dvd.

Op de dvd staat een bijna 30 minuten interview dat de Franse filmjournalist Laurent Weil met de Spaanse regisseur hield vlak voordat Volver in mei 2006 in Cannes in première ging. Het is geen al te best interview, helaas . Weil stelt vier vragen tegelijk, maar als het nodig is vraagt hij niet door. Het gesprek blijft daardoor oppervlakkig.

De commentaartrack met Almodóvar en hoofdrolspeelster Penélope Cruz is ietsje beter. Al is het vooral de regisseur die het woord voert. 'Ik zeg een beetje weinig,' stelt ook Cruz halverwege vast, 'dat is omdat ik steeds naar de film zit te kijken.'

Cruz komt vooral aan het woord als het over manieren gaat waarop Almodóvar haar lichaam gebruikt in de film. Het shot van bovenaf op haar décolleté bijvoorbeeld , of het moment dat we zien hoe ze op de wc gaat zitten en een plas doet. Veel journalisten wilde weten waarom dat nou nodig was, herinnert Cruz zich nog van de interviews na de film. Vooral de buitenlandse journalisten zeker, vraagt Almodóvar. Inderdaad, vooral de buitenlandse.

Ze hebben het ook nog even over de kunstmatige ronddingen van de eigenlijk graatmagere Cruz. Ze moest van de regisseur een soort broek aan trekken waardoor ze dikkere billen kreeg (een beetje als Dustin Hoffman deed, toen hij zich voor Tootsie in vrouwenkleren hees ).

Dat levert, bij een scène waarop Cruz' achterwerk vol in beeld is, het volgende gesprekje op:
Almodóvar: 'Hier wilde ik je billen filmen.'
Cruz: 'Dat zie ik.'
Almodóvar: 'Ze [Cruz' personage Raimunda-red.] heeft een stevige kont. Dat hoort bij een moeder. Een moeder zonder welvingen is voor mij geen echte moeder.'
Cruz: 'Ik was erg gelukkig met mijn nepbillen.'
Almodóvar: 'Je gaat er ook anders door lopen. Die nepkont was overigens geen geintje. Het was een soort magneet die je naar omlaag trok. Het moest de indruk wekken dat je moe was.'

Helaas zitten er te weinig van dergelijke gesprekjes in de commentaartrack. Het is toch vooral Almodóvar die beschrijft waar we naar zitten te kijken, en waarom een scène belangrijk is voor de film. Hij is daarin heel anders dan een regisseur als Michael Haneke (Caché), die steevast weigert inhoudelijk op zijn films in te gaan. Die wil alles aan het intellect en de fantasie van de kijker overlaten. Dat is het ene uiterste, maar als Almodóvar voor de zoveelste keer vertelt wat we toch al kunnen zien, ga je toch naar Haneke verlangen.

Beeldformaat: 16:9 (anamorphic widescreen)
Extra's: Commentaar van Pedro Almodóvar en Penélope Cruz; Volver in de ogen van Almodóvar (26 min.); Diavoorstelling
Geluidsformaat: Dolby Digital Surround 5.1
Ondertiteling: (oa) Nederlands
Duur: 117 minuten ( hoofdfilm)
Distributeur: A-Film