Condoleezza Rice was schoenen aan het shoppen op Fifth Avenue in New York. 's Avonds ging ze naar het theater. Ze werd uitgejouwd door medebezoekers, want wat deed de volksvertegenwoordiger daar terwijl haar landgenoten voor hun leven vochten, nadat orkaan Katrina zo vreselijk had huisgehouden in New Orleans? Niet dat Mrs Rice zich er wat van aantrok. De volgende dag besloot ze niet naar het zuiden af te reizen, maar een balletje te slaan op de tennisbaan.
President George Bush maakte het nog bonter, blijkt in When the Levees Broke (' Toen de dijken doorbraken'), een adembenemende gedenkdocumentaire van regisseur Spike Lee over de gevolgen van Katrina. Pas na twaalf dagen bezocht Bush de stad die de gruwelijkste natuurramp in de Amerikaanse geschiedenis had ondergaan. De overheid had het noodzakelijke onderhoud aan de dijken al jaren verzuimd en zelfs na de ramp, in augustus 2005, had Bush meer oog voor de wederopbouw van Irak dan interesse om Louisiana en haar buurstaten weer op het droge te helpen. Terwijl Amerikaanse troepen en materieel naar het Midden-Oosten werden gestuurd , moesten de Katrina-overlevenden -veelal afkomstig uit de slecht beschermde, zwarte wijken- het onmenselijk lang uithouden zonder eten, drinkwater en noodopvang. Laat staan dat de overheid hulp stuurde om lijken te bergen of puin te ruimen. Op een van de beelden in When the Levees Broke staat schrijnend veelzeggend 'Bagdad' gespoten op een muurtje dat ooit een heel huis had gedragen .
Niet Rice, niet Bush, maar Sean Penn reisde wel onmiddellijk af naar het overstroomde gebied om een helpende hand te bieden. Hij bevrijdde in een dag tijd ruim dertig mensen uit hun netelige posities op en in gebouwen. Ondertussen dreven links en rechts van zijn van CNN geleende boot opgezwollen lijken voorbij. Ze zouden nog dagen doelloos blijven dobberen. Onbeschrijflijk, noemt Penn het, wat hij daar in New Orleans zag. Dit was Amerika in 2007, maar het zag eruit als een derdewereldland.
A Requim in Four Acts luidt de
ondertitel van When the Levees Broke.
Op de dvd is een epiloog, Act V,
toegevoegd. Een bundeling van nog meer ontluisterende beelden en
hartverscheurende interviews uit het ruwe materiaal dat Lee voor zijn ruim vier
uur durende documentaire verzamelde. Zelfs gedurende de vijfde acte blijft het
ongeloof over de incompetentie van Bush' regering dik anderhalf uur aanhouden,
net zoals de verontwaardiging over de schandalige praktijken van
verzekeringsmaatschappijen en roofkapitalisten die munt proberen te slaan uit de
ramp.
Behalve Act V, is ook een verzameling foto's onder de extra's te vinden, begeleid door de prachtige muziek van de gelauwerde componist/ trompettist Terence Blanchard, geboren en getogen in New Orleans.
Die
muziek speelt een belangrijke bijrol in When the Levees Broke en Act V. Muziek
is door de hele geschiedenis van de zuidelijke, zwarte bevolking heen altijd de
steunpilaar geweest om ellende te kunnen doorstaan en een krachtbron voor
gevechten tegen de blanke bierkaai.
Wie had bijvoorbeeld gedacht dat een
zwarte brassband in New Orleans ooit nog eens door het chique, witte French
Quarter zou paraderen? Voor die doorbraak was tragisch genoeg een oerkracht
nodig geweest: Katrina.
Extra's:
Audiocommentaar van regisseur
Spike Lee
Next Movement - Act V (epiloog met nieuwe interviews en
inzichten, 105 minuten)
Water is Rising (fotogalerij door David Lee met
muziek van Terence Blanchand)
Beeldformaat: Anamorphic 16:9
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Duur: 258 minuten (hoofdfilm)
Distributeur
: Warner Bros