Bonkige, bezwete mannen die op een steenworp afstand van een enorme bosbrand , diep onder de grond tussen gitzwarte kolen, of op de oceaan bij windkracht tien een sigaret opsteken om bij uit te hijgen. Ze zeggen niet veel, maar als de werkdag erop zit, geven ze elkaar een schouderklop, zepen ze elkaars rug in onder de douche, of zingen ze samen bij het kampvuur.

Documentairemaakster Jiska Rickels wilde niet alleen een portret maken van de vier primaire elementen op deze wereld; vuur, water, aarde en lucht. Ze wilde ook laten zien hoe in de harde, traditionele beroepen rond die oerkrachten van de natuur warmte en kameraadschap heersen, vertelt Rickels in de extra's van de dvd.

Bovendien is de volgorde waarin Rickels de elementen zette niet willekeurig.
Eerst zien we mannen met nauwelijks meer dan een hakbijl en een leren zak vol water bosbranden in Siberië bestrijden. Ze wassen zich met water uit diezelfde zak, schuren roestige mokken schoon met zand, en slapen onder de blote hemel naast de nog smeulende bomen.

De vissers in Alaska hebben tenminste een kooi om in te kruipen na hun dienst. Maar de gevangen koningskrabben worden gewoon met de hand bij hun gigantische scharen gevat en over het dek geslingerd.

In de benauwde, pikdonkere gangen van een steenkoolmijn proberen twee collega's boven het geluid van verwerkingsinstallaties en drilboren uit te komen. Even later staan ze na een grondige poetsbeurt frisgewassen weer bovengronds. Knipperend tegen het felle daglicht en klaar om naar hun stenen huizen te gaan.

In het laatste luik zien de Russische astronauten de lucht die ze gaan bedwingen niet eens meer. Piepjes en uitslaande meters vertellen in een steriele laboratoriumomgeving vol simulators of de ruimtevaarders bestand zijn tegen de wetten van de zwaartekracht.

Gestaag groeit het gereedschap en de techniek in 4 Elements. En de afstand die de mens tot de natuur neemt. Haar film moest de existentiële vraag oproepen waar we naartoe gaan, zegt Rickels.

Is dat niet een erg pretentieuze vraag voor iemand die haar eerste lange documentaire maakt? Dat hoorde Rickels wel vaker. Maar het is nu eenmaal de vraag die ze zichzelf altijd al heeft gesteld en die ieder mens van tijd tot tijd bezighoudt.

Het wás ook wel een beetje brutaal en hoog gegrepen om die meteen in een debuutfilm proberen te vatten, bekent Rickels achteraf. Ze is dan ook blij dat zij en haar team naïef genoeg waren om er überhaupt aan te beginnen.

Als ze van tevoren had geweten dat ze half opgegeten zouden worden door Siberische muggen, en haar evenwichtsorgaan moest drogeren om tussen twaalf meter hoge oceaangolven te kunnen functioneren, was ze er misschien wel nooit aan begonnen.

Extra's:
Interviews (20 minuten)
Beeldformaat: Anamorphic 16:9
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Duur: 89 minuten (hoofdfilm)
Distributeur : A-film