Karen Eiffel heeft al heel wat mensen vermoord. Ze bracht een schooljuf één dag voor de zomervakantie om, overreed en verdronk andere nietsvermoedende burgers. Maar nu weet de bestsellerauteur het niet meer. Wat te doen met met haar nieuwste hoofdpersonage, de oersaaie en inschikkelijke belastinginspecteur Harold Crick?

Dat Karen (Emma Thompson) draalt een punt te zetten achter haar laatste roman, komt door haar depressie. Eigenlijk is ze er gewoon nog niet uit hoe ze een einde aan haar eigen leven moet maken.

Hinderlijk daarbij is Crick zelf (Will Ferrell). Die blijkt namelijk niet alleen in het hoofd van Karen, maar ook heus te bestaan. Als hij plotseling via Karens voice-over hoort hoe zij zijn leven beschrijft en regisseert, dringt langzaam het besef door dat het slecht met 'm gaat aflopen. Maar daar heeft Crick helemaal geen zin in. Hij roept de hulp in van literatuurprofessor Jules Hilbert (Dustin Hoffman) om Karen van een alternatief einde te overtuigen.

Vreemd genoeg werd Stranger Than Fiction niet uitgebracht in de Nederlandse bioscopen. Misschien omdat de mix van komedie en tragedie weer eens lastig verkoopbaar bleek, of misschien omdat hoofdrolspeler Will Ferrell in Amerika populair werd als drukdoenerige lolbroek in Wedding Crashers en Talladega Nights, maar in Nederland nauwelijks bekend is.

Aan de kritieken lag het niet, die waren lovend. Steve Rea van de Philadelphia Inquirer schreef dat wat The Truman Show voor Jim Carrey had gedaan, Stranger Than Fiction voor Will Ferrell zou doen. De New York Times sloot zich daarbij aan. Films als Stranger Than Fiction lijken film- en televisieclowns een kans te geven die ze koesteren, namelijk om het publiek te imponeren met hun terughoudendheid, vond criticus A.O. Scott. Het Britse filmblad Empire noemde het script (van veelbelovend beginnend scenarist Zach Helm) een Charlie Kaufmann light, maar hartverwarmend.

Regisseur Marc Forster (Monster's Ball, Finding Neverland) verzamelde een droomcast en gaf ze ruim baan te improviseren. Als er verwijderde scènes onder de extra's op een dvd staan, is het vaak volkomen begrijpelijk waarom ze werden verwijderd, maar hier zijn ze meer dan de moeite waard.

Dustin Hoffman kreeg de opdracht een waslijst aan zelfverzonnen vragen af te vuren op Will Ferrell, die op zijn beurt de opdracht kreeg Hoffmans vragen zo goed mogelijk als Harold Crick te beantwoorden.

Komiek Tony Hale speelt Harolds sukkelige collega Dave die als volwassene nog steeds droomt van NASA's Space Camp, een vakantiekamp voor kinderen. Tijdens een etentje bij Dave thuis buigen ze zich met uitgestreken gezichten over Dave's curieuze culinaire keuzes: varenpuntjes in zuur, wilde komkommers en een ingenieus bamboebouwwerk.

Fantastisch is ook Kristin Chenoweth, die als de leeghoofdige televisiepresentatrice Dolene Sunshine schrijfster Karen Eiffel de gordijnen in jaagt met haar Texaanse schaterlach en Koffietijd-geleuter. Zeven minuten lang improviseerden Chenoweth en Thompson erop los.

Een prima script en piekfijn droogkomisch acteerwerk maken van Stranger Than Fiction een heerlijk alternatief voor koude zomeravonden. Maar eindes blijven lastig. Niet alleen Karen Eiffel en Harold Crick worstelen ermee , ook regisseur Marc Forster en scenarioschrijver Zach Helm vinden ze duidelijk moeilijk.

Extra's:
Audiocommentaar van de regisseur en de cast
Verwijderde scènes
Features: Picture a Number: The Evolution of a G.U.I ., Actors in Search of a Story, Building the Team, Words on a Page en On the Set .
Beeldformaat: Anamorphic 16:9
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Duur: 108 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: Sony Pictures Home