De feiten
Geboren: 28 augustus 1962, Denver, Colorado (
Verenigde Staten).
Actief als: regisseur, producer, acteur.
Eerste film: Alien 3 (1992).
Prijzen: Directors Guild of America Award voor regie van commercials in 2004; International Fantasy Film Award in 1996 voor Se7en.
Beste film
Se7en (1995) was een
bloedstollende thriller, maar was nog wat minder bijzonder dan Fight Club (1999
), een film die je even opgefokt als verward achterlaat. Werd aanvankelijk
afgekraakt door de critici, die later hun oordeel herzagen.
Slechtste film
Alien 3 (1992), Finchers debuut, ging gebukt onder
een matig verhaal, terwijl er in vergelijking met de vorige twee delen eigenlijk
niets nieuws gebeurde. 'Veel mensen vonden Alien 3 heel slecht,' was Finchers
commentaar later, 'maar niemand vond 'm zo slecht als ik.'
Handelsmerk
Finchers achtergrond als regisseur van videoclips en
commercials zorgt ervoor dat zijn films visueel imposant zijn, waarbij ook zijn
technische virtuositeit opvalt. De sfeer van zijn films is donker, cynisch, hard
. Bovendien zijn ze even ontregelend als opwindend: Fincher laat de kijker op
het puntje van de stoel zitten, om hem even later te verrassen met een paar slim
bij de stoelpoten geplaatste explosieven.
Fincher over Fincher
'Het mooie van films maken is dat het alles omvat. Het heeft alles. Als kind
tekende ik graag, maakte beelden, nam foto's, nam dingen op met een bandrecorder
. Nu kan ik dat allemaal tegelijk doen. Het is iets waarmee je pijnlijk eerlijk
kunt zijn, en ongelooflijk leugenachtig - en alles daar tussenin.'
(Film
Comment, 1999)
'Zowel in films als in het dagelijks leven is Brad de
ultieme kerel. Als ik iemand anders kon zijn, zou ik Brad Pitt willen zijn.
Zelfs zonder zijn uiterlijk. Gewoon om hem te zijn. Hij zit zó goed in zijn vel
.'
(The Guardian, 2002)
'Ik ben gek op dvd's. Ik heb bijna altijd
eentje op staan. Er zijn films die ik telkens opnieuw kan zien, waar ik nooit
genoeg van krijg. Die zet ik dan aan, terwijl ik andere dingen loop te doen. Bij
bepaalde scènes moet ik dan even gaan zitten en kijken. Chinatown is zo'n film
bijvoorbeeld. En All The President's Men, dat is ook een geweldige film.'
(DVD Talk, 2001)
'Het geweld in Fight Club heb ik altijd gezien als een
metafoor voor drugsgebruik. Het gaat over iemand die een bepaalde behoefte heeft
. Daar zit een zekere sensualiteit in, ook in de vervulling van die behoefte.
Misschien is dat verkeerd en laat je geweld zien als iets aantrekkelijks. Maar
het gaat over iemand die geen gevoelens meer heeft, en door dat geweld eindelijk
weer iets voelt. Daaraan raakt hij verslaafd.'
(The Digital Bits, 2002)
'Ik denk dat Fight Club meer is dan de som van zijn delen, terwijl Panic
Room niet meer is dan dat. Ik heb Panic Room nooit gezien als een film die de
wereld op zijn kop zou zetten. Het is zo eentje die in de voetnoten van de
filmgeschiedenis belandt. Het soort film waar je een heimelijk genoegen aan
beleeft. Een thriller in de categorie 'vrouw zit gevangen in huis'. Niet echt
een belangrijke film.'
(The Guardian, 2002)
'Ik hou van films die
iets vergen van het publiek. Ik wil inspelen op het onderbewustzijn. Ik wil je
ergens in betrekken waar je misschien niet in betrokken wilt worden. En ik speel
graag met de verwachtingen die het publiek heeft als het licht uitgaat en het
logo van de filmstudio op het scherm verschijnt.'
(DrDrew.com, 1999)