De feiten
Geboren: 10 november 1975, Amsterdam.
Actief als oa: actrice.
Eerste film: vele optredens in theaterstukken, series en korte films leiden in 1999 tot een rolletje als prostituée in de televisiefilm Suzy Q van Martin Koolhoven.
Prijzen oa: Gouden Kalf
nominaties voor beste actrice in De Passievrucht (2003) en beste vrouwelijke
bijrol in Zwartboek (2006). Oscar-nominatie Beste Buitenlandse Film Zus & zo (
2001) van Paula van der Oest. Theater: Theo d'Or-nominatie voor de bijrol van
Lavinia in Rouw siert Electra (2003).
Beste film
Polleke. Halina Reijn als de maffe moeder van de 11-jarige Polleke, daar kan
zelfs Carice van Houten in Knetter zelfs niet tegenop.
Ook zien: Îles
Flottantes. In Nanouk Leopolds portret van dolende dertigsters, wordt Halina
gesteund door twee topactrices: Maria Kraakman en Manja Topper.
Slechtste film
Zwartboek. Een rare, clichématige rol waarin de
handelingen van haar personage Ronnie die met de vijand heult, maar plotseling
toch aan de goede kant belandt, volkomen onbegrijpelijk zijn.
Handelsmerk
Instinctief spel met bravoure. Halina Reijn wordt
niet gevraagd voor het bedachtzame, subtiele acteren, zij buldert en banjert
eerder door het beeld. Een soort spannende schaamteloosheid hangt er om haar
heen. Die is vaak ook letterlijk, want in bijna elke rol gaat Halina wel een
keer (of meer) uit de kleren. Behalve in Blind. Daarin bleef ze als mismaakte
ijskoningin bedekt onder dikke lange truien en jassen. De laatste jaren lijkt ze
een package-deal met goede vriendin Carice van Houten te vormen. Sinds Suzy Q (
1999) speelden ze samen in De Passievrucht, Ik omhels je met 1000 armen,
Zwartboek en straks zijn ze ook weer samen te zien in de nieuwe Tom Cruise-film
Valkyrie.
Reijn over Reijn
'Mijn vriend had bij
het zien van Nadine niet door dat Monic iemand anders was dan ik. Mijn vríend
nota bene!'
(de Volkskrant, 2007)
'Als ik bij een auditie ben en
daar komen ook Chantal Janzen en Georgina Verbaan binnen, denk ik meteen: shit!
Want dan moet ik zeker zes keer beter mijn best doen. Eigenlijk kan ik daar niet
tegen op, hoe sexy ik mij ook kleed. Dan gaan namelijk ineens andere criteria
gelden.'
(Cinema.nl, 2004)
'Daar schrok ik wel van en ik ben er
lang verdrietig over geweest, maar ik dacht: ach, die trend gaat wel voorbij.
Maar dat is niet zo, het sijpelt overal door. In Polleke mocht ik meedoen maar
mét Daan Schuurmans, want dan hadden ze tenminste een Naam.'
(Over het
feit dat Katja Schuurman de hoofdrol kreeg voor Oesters van Nam Kee, Cinema.nl,
2004)
'De Amerikaanse school verschilt totaal van de Nederlandse. Van
instinctief acteren, zoals ik doe, moeten ze hier niets hebben. Je krijgt een
script, dat wordt tot op het bot ontleed en vervolgens leren ze je technieken om
je rol zin voor zin te spelen. Dat werkt heel goed voor mij.'
(Over haar
verblijf in Hollywood, VPRO Gids, 2004)
'Ik weet wat ik kan, en ik weet
dat ik er best leuk uitzie, maar ik ben geen Julia Roberts. Ik zal hier nooit
een echte ster worden. Je moet zoveel geluk hebben. Paul Verhoeven zei tegen me
: ''Monique van de Ven had het beste materiaal dat je je maar kon wensen toen ze
hier kwam: Turks Fruit, en die heeft het ook niet gered.'' Dus mijn houding is
: als er niks bijzonders langskomt, ga ik lekker uitgerust weer naar huis.
Waarom zou ik hier in een B-film gaan staan als ik in Nederland mooie dingen kan
maken?'
(VPRO Gids, 2004)
'Die titel slaat voornamelijk op mezelf
, op mijn tomeloze ambitie en werklust.'
(Over haar boek Prinsesje
Nooitgenoeg, de Volkskrant, 2005)
'Ach, de romantiek van het podium, het
witte doek. Ik speel ook wel in films. Nou, je bent een mier in het proces. Je
stelt geen fuck voor. Niet dat ik zo word behandeld, maar in het geheel tel je
nauwelijks mee. De kledingontwerper heeft meer creatieve inbreng dan de acteur.'
(BLVD, 2005)
'Ik heb het idee dat mijn generatie, eind twintig, begin
dertig, is opgegroeid in een welvaart waarin alles te doen en alles te kiezen
was. Een deel is ook nog eens opgevoed door ouders uit de hippiecultuur. Leve de
vrije opvoeding! Ik kom zelf uit zo'n gezin en zie het ook bij generatiegenoten
. Het zijn grenzeloze mensen. Dat heeft grote gevolgen voor de maatschappij. Mij
is later nog het een en ander bijgebracht door theatermensen als Theu Boermans
en Jo Simons, die echt geëngageerd toneel brachten, maar onder mijn
generatiegenoten leeft het maatschappelijke debat voor geen meter."
(BLVD
, 2005)
'Marie ligt op het eerste gezicht ver van mij af. Je zou mij daar
niet meteen voor casten. Eerder als moffenhoer in Zwartboek, dat is het soort
rol waar ik heel veel voor wordt gevraagd. Terwijl ik me uiteindelijk meer
verbonden voel met Marie. Ik deel ook haar onzekerheden over hoe ik eruit zie.
Dat ik niet zou voldoen aan een bepaald schoonheidsideaal.'
(Over Blind,
Preview, 2007)
'Zij heeft, mede omdat ze zelf actrice is, een feilloos
oog voor mijn trukendoos, de dingen waarop ik altijd kan terugvallen. Die haalt
ze weg, ook op de set. Van alle regisseurs met wie ik de afgelopen vijf jaar
hebt samengewerkt, heeft zij mij het hardste aangepakt. En dat heeft mij wakker
geschud, want ik slaap ook wel eens in. Ik voel me in mijn loopbaan soms een
dansende beer waar iedereen toch wel voor klapt. Maar bij haar moest ik echt aan
de bak.'
(Over Blind-regisseur Tamar van den Dop Preview,) 2007