De feiten
Geboren: 30 juli 1974, Bellingham,
Washington, als Hilary Ann Swank.
Actief als oa: actrice, producent.
Eerste film: The Next Karatekid (1994), de vierde film in de populaire tienerreeks, waarin Swank een eerste vrouwelijke vechtjas speelde.
Prijzen oa: Oscars (en vele andere belangrijke prijzen) voor Million Dollar Baby
in 2005 en Boys Don't Cry in 2000. DVD Exclusive Award nominatie Beste Actrice
voor 11:14 in 2006. Empire Award nominatie Beste Actrice voor Insomnia (2003).
Saturn Award (voor de genres horror, fanatasy en science fiction) Beste Bijrol
voor The Gift in 2000.
Beste film
Boys Don't
Cry, het tragische levensverhaal van Teena Brandon die als Brandon Teena
gelukkiger door het leven probeert te gaan in een ruige uithoek van Amerika.
Niet alleen leek Swank daadwerkelijk op de echte Teena/Brandon, ze wist de
innerlijke verscheurdheid ook overtuigend voor het voetlicht te brengen. Chloë
Sevigny schittert als Brandons vriendinnetje. Beide actrices werden genomineerd
voor een Oscar, Swank mocht 'm mee huis nemen. Vijf jaar na haar doorbraakrol
won ze opnieuw een Oscar voor haar rol in Million Dollar Baby. De analogie
tussen de ambitieuze serveerster Maggie die zich een weg uit haar uitzichtloze
bestaan wil boksen en Swank zelf, werd even zichtbaar tijdens haar dankwoord: '
Ik weet niet waar ik dit allemaal aan heb verdiend. Ik ben gewoon maar een
meisje uit een woonwagenkamp dat een droom had.'
Ook zien: 11:14.
Slechtste film
The Core (2003). Wetenschappelijke sci-fi onzin
was nét niet camp genoeg om cult te kunnen worden.
Handelsmerk
Androgyne types zijn Swank op het sportieve lijf geschreven. Matt Damon stond
versteld toen hij haar in Boys Don't Cry zag, hij vond het beangstigend hoeveel
Swank in jongensgedaante op hem leek. Overigens probeerde Swank tijdens de
Oscaruitreiking van 2000 met een weinig verhullende jurk nadrukkelijk te
voorkomen dat ze slachtoffer van typecasting zou worden. In haar volgende twee
rollen speelde ze dan ook een verwende southern belle (The Gift) en een
zeventiende-eeuwse, aristocratische schone (The Affair of the Necklace). Haar
rol van Million Dollar Baby met ijzeren vuisten compenseerde ze door kort daarop
als dodelijke femme fatale in Brian De Palma's The Black Dahlia te verschijnen
. Behalve knokken kan Swank overigens ook prima uit de voeten met andersoortig
geweld. Niet zelden kiest ze voor films met een duister randje, neem
bijvoorbeeld The Gift, 11:14, The Black Dahlia en The Reaping.
Swank over Swank
'Weet je wat zo grappig is? Dat mijn leven na de
Oscar niet echt veranderd is. Toen ik vroeger naar de Oscaruitreiking keek
dacht ik altijd: "God, hun levens zullen nooit meer het zelfde zijn." Maar je
bent nog steeds de zelfde persoon en je moet nog steeds de was doen en de hond
uitlaten. De kansen op werk zijn wél veranderd, en dat is een heel positieve
verandering.'
(Online-magazine Hilary, 2002)
[Over de harde fysieke
training voor Million Dollar Baby] 'Toen mijn lichaam sterker werd, voelde ik
me zo machtig. Maar niet op een "I'll kick your ass"-achtige manier. Je
realiseert je dat je lichaam een machine is. Als je bedenkt dat mensen vroeger
tijdens het jagen kilometers moesten rennen, begrijp je dat onze lichamen zich
kunnen aanpassen aan wat op dat moment nodig is. Ik heb veel respect gekregen
voor mijn lichaam en hoe het functioneert.'
(PopEntertainment.com, 2004)
'De reden dat ik actrice ben geworden is dat ik van mensen en hun verhalen
hou, en iedereen heeft een verhaal. Het is mijn taak die verhalen te vertellen.'
(PopEntertainment.com, 2004)
'Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen en
kwam in contact met een organisatie die me uitzond naar Palampur in India. Ze
zetten me voor een school en bij een weeshuis. Daar moest ik aan vier- tot
zesjarigen het Engelse alfabet leren. Ik dacht, dat wordt makkelijk, maar op het
moment dat je dat denkt ga je voor de bijl. Ik ging voor de klas staan en
schreef de letter A op het bord. Ze keken me aan alsof ik van mars kwam!'
(Reader's Digest, 2007)
'Ik begon met zwemmen toen ik drie was. Een paar
jaar later ging ik naar de Olympische Spelen voor de jeugd en toen ik dat had
gedaan, was ik er klaar mee. Het was leuk zolang het duurde, maar het hoefde
niet meer. Op mijn negende wist ik dat ik actrice wilde worden. Nu ben ik 32 en
wil ik dat nog steeds. Dus ik denk dat ik nog wel een tijdje doorga.'
(
Preview, 2007)
'Ik ben niet het vak ingegaan om een celebrity te worden
of om awards te winnen. Het is natuurlijk een mooi neveneffect van de projecten
waar ik gelukkig aan mee heb mogen doen, maar ik kijk nog steeds op dezelfde
manier naar het aangeboden materiaal als voor die tijd.'
(Veronica
Magazine, 2007)