Na tot drie keer toe uitgeloot te zijn voor Diergeneeskunde besluit Pieter Kuijpers om in Utrecht Theater-, film- en televisiewetenschappen te gaan studeren. Met zijn eerste speelfilm Van God los (2003) breekt hij gelijk door; de film haalt binnen tweeëneenhalve week de gouden status en wint een Gouden Kalf. Donderdag gaat zijn nieuwste film Dennis P. in première.

De feiten
Geboren: 30 juli 1968, Tegelen

Actief als: regisseur/producent/scenarioschrijver

Eerste film: Van God Los ( 2003) (Darkling uit 1995 met Antonie Kamerling duurt 16 minuten)

Prijzen : Best Screenplay (samen met Paul Jan Nelissen) op het Lecce Festival of European Cinema (2004) voor Van God Los; Gouden Kalf beste regie (2003) voor Van God Los; Best of the Fest op het Chicago International Childrens Film Festival (2006) voor De Griezelbus; Grand Prix des Amériques op het Montréal World Film Festival (2005) voor Off Screen; Jury Award for Best Feature Film op het Philadelphia Film Festival (2006) voor Off Screen.

Beste film
Zijn debuut Van God los uit 2003 was gelijk raak. Kuijpers laat op beklemmende wijze zien hoe twee miskende jongens uitgroeien tot het gezicht van de Bende van Venlo. Hij legt de nadruk op de vriendschap tussen de criminelen en wil zo het publiek laten begrijpen hoe de jongens steeds verder gingen met hun daden. Ook zien: Off-Screen.

Slechtste film
Kuijpers tekende het contract voor tv-film De ordening (2003) een maand voordat Van God los furore zou maken in de bioscopen. Het verhaal, naar het gelijknamige boek van Kees van Beijnum, gaat over een studente journalistiek die op een scoop stuit als ze het archief bijhoudt van een extreemrechtse weduwe (gemodelleerd naar Rost van Tonningen). De film is dichtgesmeerd met uitleggerige dialogen en pianomuziek.

Handelsmerk
Met uitzondering van de jeugdfilm De griezelbus baseerde Kuijpers al zijn films op ware gebeurtenissen, want - zo meent de regisseur - zoiets geeft legitimiteit aan een film. Bij dingen die echt zijn gebeurd wil hij weten waarom ze zijn gebeurd en geeft daar vervolgens zijn filmische visie op.
In zijn films benadrukt hij de gebeurtenissen vaak door een opvallend gebruik van beeld en kleur (Van God los krijgt het karakter van een documentaire door het gebruik van grofkorrelige film , en in De ordening laat hij de ogen van de nazistische schurken steeds blauwer worden).

Pieter Kuijpers over Pieter Kuijpers
'Het echte verhaal is te complex om te verfilmen, iedereen zegt iets anders. Het is een juridisch ingewikkelde zaak. En het ging mij ook niet om de misdaad - dat is Baantjer. Het gaat mij om de verhalen daarachter.'
(Over Van God Los, Cinema.nl, 2003)

'Naarmate ik meer te weten kwam over de bendeleden maakte mijn aanvankelijke afschuw plaats voor herkenning, vooral in het geval van Sanny, de afgezwaaide atheneum-leerling. Zijn wereld kende ik. Als puber bezocht ik ook die coffeeshops in Venlo. Het is een milieu dat juist voor pubers heel fascinerend is. Wat zou er gebeurd zijn als ik zo'n Frankie had ontmoet, toen?'
(Trouw, 2003)

'Cabaret vind ik ook negatieve energie, alleen uit op het belachelijk maken van mensen. Het is veel moeilijker om te zeggen wat je wél leuk of interessant vindt. Het zure en cynische levert niks op, alleen voor echte slimmeriken die overal schijt aan hebben.'
(Vrij Nederland, 2004)

'Ik heb het idee dat we ons steeds meer laten leiden door angst. Dat is een slechte ontwikkeling. Het houdt ons in een wurggreep. En leidt tot polarisatie. Mensen gaan emotioneel reageren. Terwijl onze ratio ons juist onderscheidt van de dieren. Die angst is ook heel merkwaardig, want volgens mij leven wij juist in heel veilige tijd.'
(De Groene Amsterdammer , 2005)

'Ik heb deze film gemaakt, omdat ik wilde weten hoe het voelt om een moord te plegen zonder het daadwerkelijk te doen. Hopelijk heeft het publiek ook dat gevoel gehad. Dan is mijn film geslaagd.'
(Over Van God los, Haagsche Courant, 2003)

'Het leuke aan het maken van een genrefilm is dat de filmgeschiedenis over je schouder meekijkt. Met elk shot dat je draait weet je: dit is allemaal al gedaan, ik moet nu weer iets nieuws maken, iets anders doen. Niet het genre is het uitgangspunt. Je doet wat je denkt dat bij het verhaal hoort, en dat blijkt dan een genre te zijn.'
(Filmkrant, 2003)

'Ik lees op dit moment een verslag van het Neurenberg-proces. Het is een griezelige ervaring omdat het denkpatroon van nazi's minder ver van ons afstaat dan we denken.'
(Het Parool, 2005)

'Ik wil de emotionele werkelijkheid vertellen, laten zien wat mensen in een bepaalde situatie hebben meegemaakt. Ik vind het belangrijker om duidelijk te maken wat ze voelen dan de gebeurtenissen correct weer te geven. Je kunt je best wat fictie permitteren om de werkelijkheid weer te geven. De waarheid is vaak moeilijker te begrijpen dan fictie.'
(Veronica Magazine, 2006)

'Als ik tien miljoen had zou ik niet zo heel veel anders doen dan dat ik nu doe, ik zou ook gewoon films maken. Ik zou misschien iets vaker op vakantie gaan en een iets nieuwere auto kopen dan dat ik nu heb.'
(BNN website, video-interview)

'Natuurlijk, ik heb kinderen en wat meer geld, maar ik ga nog steeds het liefst met twintig man op vakantie naar Frankrijk. Ik heb nu eenmaal graag veel mensen om me heen. Misschien is dat ook wel mijn belangrijkste reden om films te maken.'
(U- Blad, Universiteit Utrecht, 2006)