De feiten
Geboren: 18 augustus 1969, Boston, als Edward
James Norton Jr.
Actief als: acteur/regisseur (Keeping the Faith, 2000)
Eerste film: Primal Fear (1996)
Prijzen: Oscarnominaties in 1997 en in 1999 voor Primal Fear en American History X; BAFTA nominatie in 1996 voor Primal Fear; Golden Globe in 1997 voor Primal Fear.
Beste film
In het indrukwekkende drama The 25th Hour van Spike Lee uit 2002 speelt Norton
een veroordeelde drugssmokkelaar die nog 24 uur heeft voordat hij naar de
gevangenis gaat. Norton is geen harde crimineel, maar iemand die door zijn
verlangen naar rijkdom de verkeerde keuzes heeft gemaakt. In zijn grote
zoektocht naar rechtvaardigheid, vallen kleine dilemma's op zijn plaats. Ook
zien: American History X (1998) en Fight Club (1999).
Slechtste
film
Brett Ratners verfilming van het eerste deel van de Hannibal
Lecter-trilogie Red Dragon (2002) raakt ondanks een sterrencast - naast Norton
spelen ook Emily Watson, Ralph Fiennes en Philip Seymour Hoffman mee - kant noch
wal. Ook mijden: Death to Smoochy (2002)
Handelsmerk
In zijn bejubelde debuut als schizofrene misdienaar in Primal Fear viel Norton
op door zijn vermogen snel te kunnen wisselen tussen emoties. Zo is hij het ene
moment een stotterende verlegen jongen, om in een fractie van een seconde te
veranderen in een welbespraakte, woedende psychopaat. Daardoor geeft hij zijn
personages altijd de mystiek van een man met een verborgen agenda. Dit talent
komt ook terug in latere films zoals Fight Club (1999), The Score (2001) en The
Illusionist (2006).
Norton over Norton
'Ik heb
geen diepere behoefte om dit soort afstotende racistische ideeën uit te dragen,
en ik heb ook geen donker verleden of verschrikkelijke ervaringen gehad waarom
ik dat nodig zou hebben. Maar het voelt psychologisch en emotioneel goed om dit
soort woede door me heen te laten stromen.'
(Interview Magazine, januari
1997)
'Je rollen worden beter wanneer je zelf niet al te veel in de
publiciteit staat. Ik denk dat als je echt veel verschillende rollen wilt spelen
, je jezelf in de anonimiteit moet houden.'
(Empire Magazine, mei 1997)
'Ik heb de tijd tussen films nodig en geniet ook van de mogelijkheid om me
rustig voor te bereiden. Ik denk ook niet dat je goed kan onderscheiden tussen
rollen als je van een film direct naar de volgende gaat.'
(Toronto Sun,
september 1998)
'Het is heel moeilijk om niet altijd de veiligste weg te
kiezen, maar ik heb het nodig extreme rollen te kiezen. Daardoor kan ik dingen
meemaken zonder de consequenties ervan te hoeven dragen.'
(Newsweek,
oktober 1998)
'Ik geloof dat films per definitie niet lichtzinnig zijn.
Mensen hebben het nog steeds nodig om samen voor een verlicht scherm te zitten,
als rond een kampvuur: het is onze zelfanalyse en we voelen ons erdoor verbonden
. Film is ons meest collectieve medium om verhalen door te geven.'
(
Sunday Times, september 2000)
'Ik veroordeel een personage nooit, maar ik
vraag me eerder af of het verhaal iets uitdraagt waar ik achter kan staan.'
(BBC, februari 2003)
'Film als vermaak is niet minderwaardig, zolang het
maar niet te cynisch wordt. Ik heb een afkeer van producties die gemaakt zijn
door mensen die zelf nooit naar hun eigen werken zouden willen kijken.'
)
De Volkskrant, april 2003)
'Ik zou het ook leuk vinden om gewoon scripts
in mijn brievenbus te krijgen waar ik zelf nog geen komma aan zou veranderen.
Maar dat gebeurt bijna nooit.'
(Entertainment Weekly, december 2006)