Het was de muziek van Gabriel Yared die bij Florian Henckel von Donnersmarck het beeld opriep van een troosteloze man in een kamer, die muziek hoort die hij eigenlijk niet horen wil. Zo werd het personage van zijn debuutfilm geboren, Stasi-kapitein Gerd Wiesler, professioneel afluisteraar van het leven van anderen in de voormalige DDR.

De Libanese componist Gabriel Yared (The Talented Mr Ripley) liet zich niet makkelijk overhalen de muziek voor Das Leben der Anderen te schrijven, maar toen hij het script eenmaal in de Franse vertaling had gelezen, was hij verkocht, vertelt Henckel von Donnersmarcks in de Making Of. Sebastian Koch, die de door Gerd Wiesler bespiede kunstenaar speelt , vond Yareds 'Sonate vom guten Mensch' zo mooi dat hij zeven weken lang vier uur per dag pianoles nam, om het zelf te kunnen spelen.

Het is ook Yareds muziek die de eerste scheuren maakt in het pantser van Wiesler (Ulrich Mühe). Zijn appartement is nauwelijks persoonlijker dan het gigantische Stasi-archief waar hij de dagen slijt, zijn gevoel wordt gesmoord door een dikke, grauwe jas. Als hij de vrijdenkende schrijver Georg Dreyman en zijn acterende vriendin Christa-Maria Sieland intensief bespioneert, begint zijn geloof in zijn werk, meerderen en het orthodox marxisme langzaam te wankelen.

Acteur Ulrich Mühe, onlangs overleden aan de gevolgen van maagkanker, was zelf geboren en getogen in Oost-Duitsland en ging met de stofkam door het script. Na 1990 mochten DDR-bewoners hun Stasi-dossier inzien, en Mühe maakte van de gelegenheid gebruik. Groot was zijn verbazing toen hij zag dat de eerste notities al in zijn studententijd waren opgetekend, en dat mensen met wie hij in het theater nauw samenwerkte - tot zijn eigen vrouw aan toe -, inlichtingen over hem hadden verschaft aan de Stasi.

DDR-kenner Willem Melching onderstreept in een boekje bij de limited edition dat de film waarheidsgetrouw is. Er waren inderdaad 90 duizend Stasi-werknemers en 180 duizend inofficiële burgermedewerkers (informanten). Er was ook echt een Stasi-hogeschool die de kneepjes van het psychologisch oorlogvoeren bijbracht. En ja, de Stasi had inderdaad jampotten met kledingstukken van verdachte personen, voor het geval speurhonden moesten worden ingezet om ze op te sporen. Zes miljoen persoonlijke dossiers legde de Staatssicherheit in de DDR aan volgens Melching, in totaal 125 kilometer. Nét iets langer dan de Berlijnse Muur.

Extra's:
Making Of (19 minuten)
Interview Prime met Von Donnersmarck
Commentaartrack Von Donnersmarck
Boekje met achtergrondinformatie
Beeldformaat: Anamorphic 16:9
Geluidsformaat: Dolby 5.1
Duur: 135 minuten (hoofdfilm)
Distributeur: Homescreen

Meer over Das Leben der Anderen