De feiten
Geboren: 22 juni 1949, Summit, New Jersey, Verenigde Staten als Mary Louise Streep
Actief als: actrice
Eerste film: Julia (1977)
Prijzen: Streep is tijdens haar carrière overladen met prijzen. Ook houdt ze met 14 nominaties het record van meest genomineerde vrouw voor een Oscar. Een greep uit haar prijzenkast: Won twee Oscars voor beste hoofdrol – in 1980 voor Kramer vs. Kramer en in 1983 voor Sophie’s Choice, won in 1982 een BAFTA voor The French Lieutenant’s Woman, kreeg in 2003 de Zilveren Beer in Berlijn voor haar rol in The Hours, werd in 1989 gekozen tot Beste Actrice in Cannes voor haar rol in Evil Angels, won zes Golden Globes waaronder voor beste bijrol in Adaptation in 2002 en voor beste hoofdrol The Devil Wears Prada in 2007. Heeft sinds 1998 een ster op de befaamde Walk of Fame.
Beste film
Er zijn een aantal films in Streeps oeuvre waar zelfs haar criticasters niet omheen kunnen en die dus ook in dit lijstje niet mogen ontbreken. Streeps rollen in Sophie’s Choice en Kramer vs. Kramer leverden haar terecht een Oscar op. In beide films is Streeps optreden ingetogen en krachtig. Met een minimalistische mimiek weet ze uiteenlopende emoties geloofwaardig over te brengen. Ook haar rollen in films als The Hours, The French Lieutenant’s Woman en The Bridges of Madison County mogen door Streep-liefhebbers niet gemist worden.
Slechtste film
Hoewel haar acteerstijl af en toe wat afstandelijk kan zijn, zijn er bijna geen films te vinden waarin Streep ondermaats acteerwerk levert. In Death Becomes Her komt ze echter aardig in de buurt. In deze hysterische film schmiert Streep er samen met Goldie Hawn op los als narcistische actrice, die haar lichamelijk verval niet onder ogen wil zien. Het script is wankel, en voor een komedie is Death Becomes Her nauwelijks grappig. Een andere misser is de She-Devil, waarin de actrice, ondanks haar onverwachte komische talent, de film niet overeind kan houden. Ook mijden: The House of the Spirits.
Handelsmerk
Streep staat erom bekend dat ze zeer perfectionistisch is wanneer ze zich op een rol voorbereidt. Zo liet ze de Deense nanny van Jeremy Irons een bandje inspreken waarnaar ze luisterde om haar Deense accent in Out of Africa onder de knie te krijgen. De actrice is zowel geprezen als bekritiseerd om de verschillende accenten die ze aannam in films. Zo speelde ze onder andere Britse, Poolse, Australische en Ierse personages, met bijbehorend accent. Aangezien Streep inmiddels ruim dertig jaar meedraait, zijn het soort rollen dat ze speelt in de loop der tijd veranderd. In het begin van haar carrière was ze vaak te zien in als labiele of gekwelde vrouw. De actrice vertolkte veel zware, emotionele rollen zoals in Kramer vs. Kramer en A Cry in the Dark. Later was ze ook te zien in romantische films als The Bridges of Madison County. Tegenwoordig speelt Streep steeds vaker sterke, zakelijke vrouwen zoals in The Devil Wears Prada en Lions for Lambs. Ook waagt ze zich meer en meer aan komische personages, bijvoorbeeld in Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events.
Meryl Streep over Meryl Streep
‘Ik keek vroeger tegen bepaalde acteurs op, mensen die me inspireerden. Dus ik voel me vereerd als ik zo iemand ben voor jongere acteurs. Maar die grote reputatie verstoort meestal ook het proces tijdens de eerste repetitiedag. Je komt binnen en ontmoet alle acteurs, je zit aan een tafel en iedereen heeft z’n script bij de hand. Maar bij mij valt er altijd zo’n stilte als ik binnenkom. Meestal is dat gelukkig zo weer voorbij.’
(About.com, 2002)
Tijdens het in ontvangst nemen van een Emmy voor Angels in America: ‘Er zijn dagen waarop ik zelfs denk dat ik overschat wordt, maar niet vandaag.’
( Imdb, 2003)
‘Nadat ik mijn eindexamen had gehaald was ik een soort hippie in een klein theatergezelschap in Vermont. We reisden rond in een Volkswagenbusje. Ik weet nog dat ik dacht “dit is niet goed genoeg. Deze mensen zijn interessant en slim en uitdagend, maar het is niet rigoureus genoeg. En ik moet ergens heen waar mensen serieuzer met acteren omgaan.” Ik had dat nog nooit gevoeld. Ik realiseerde me dat er dingen waren waaraan ik wilde werken – ik wist niet eens wat voor dingen – en dat ik ergens heen wilde waar mensen het beter konden. Dus ik besloot me aan te melden bij de drama-afdeling van Yale.’
(Interview, 1998)
‘Ik ben een beruchte lastpak voor de meeste kostuumontwerpers, omdat ik zo veel meningen heb over hoe mijn personages eruit horen te zien. Ik vind het heel belangrijk dat we beslissingen maken over wat we vertellen over het personage en wat we achterhouden via de kleding. Voor mij zijn de kleren het personage.’
(The Cinema Scource, 2005)
Over de eerste keer dat ze acteerde: ‘Ik was dol op mijn oma. Toen ik acht jaar oud was, had ik haar wenkbrauwpotlood gepakt, en allemaal strepen op mijn gezicht gezet waar ik dacht dat ik later rimpels zou krijgen. Ik had een sweater aangedaan omdat ik wilde weten hoe het voelde om mijn oma te zijn. En mijn moeder heeft foto’s genomen. Ik heb ze nog steeds.’
(USA Weekend, 2002)
‘Ik ben eigenlijk nog aan het begin van mijn carrière, of ten minste in het midden ervan… of aan het begin van het midden. Enerzijds voel ik me heel oud met al die nominaties en prijzen. Anderzijds lijk ik een beetje op Michael Jordan ofzo, iemand die almaar aan de top blijft.’
(Hollywood Journal, 2003)
‘Iedere keer als ik aan een film begin neemt mijn zelfvertrouwen af en haat ik mezelf. De ene keer is dat erger dan de andere keer. Dan heb ik veel twijfels en zeg ik altijd tegen mijn man dat ik me nog nooit zo nerveus heb gevoeld.’
(The Calgary Sun, 2003)
Ze begon ooit bij een rondreizend theatergezelschap in een hippiebusje. Tegenwoordig is Meryl Streep de vrouw met de meeste Oscarnominaties tot nu toe. Toch wordt ze nog steeds nerveus en onzeker als ze aan een nieuwe film begint. Binnenkort laat deze veelzijdige actrice zich van een muzikale kant zien. In de verfilming van de musical Mamma Mia! zingt Streep ABBA-liedjes, en draait ze zelfs voor de split haar hand niet om. ‘Ik ben eigenlijk nog aan het begin van mijn carrière.’