De feiten
Geboren: 19 februari 1967, Santurce, Puerto Rico als Benicio Monserrate Rafael Del Toro Sanchez
Actief als: acteur
Eerste film: Big Top Pee-Wee (1988)
Prijzen: won in 2000 een Oscar, BAFTA, Golden Globe en een Zilveren Beer op het festival in Berlijn voor zijn bijrol in Traffic; werd verkozen tot beste acteur op het festival van Cannes in 2009, voor zijn rol in Che: Part One; kreeg in 2003 de publieksprijs op het festival van Venetië, voor zijn bijrol in 21 Grams; ontving twee Independent Spirit Awards, in 1996 voor zijn rol in The Usual Suspects en in 1997 voor Basquiat; kreeg in 2004 een BAFTA-nominatie voor beste hoofdrol in 21 Grams.
Beste film
Hoewel Del Toro vaker in bijrollen dan in hoofdrollen te zien is, steelt hij altijd met afstand de show. In Steven Soderberghs Traffic, schittert hij als de rechtschapen Mexicaanse agent Rodriguez. Ook zijn opvallende vertolking van Fenster in The Usual Suspects is (vooral dankzij dat gekke stemmetje) niet gemakkelijk te vergeten. Maar in 21 Grams legt Del Toro pas echt gewicht in de schaal als diepreligieuze ex-gevangene. De acteur speelt zijn fanatieke personage oprecht, zonder hem belachelijk te maken. Ook de moeite waard: Fear and Loathing in Las Vegas en Snatch.
Slechtste film
The Hunted, een van begin tot eind voorspelbare macho actiefilm. Del Toro verandert van een getrainde militair in een doorgedraaide moordenaar van jagers. Ondertussen is hij wel lief voor de dieren in het bos, waarin hij zijn intrek heeft genomen. Tommy Lee Jones heeft de ondankbare taak deze soldaat, die hij ooit trainde, uit te schakelen. Del Toro doet zijn best, maar omdat het script vol staat met ongeloofwaardigheden (op een A-team-achtige wijze smeedt de acteur zijn eigen jachtmes van wat oud metaal in een kampvuur), blijft daar weinig van over. Ook de zogenaamde vader-zoon relatie tussen beide mannen is zo nep dat het komisch wordt. Ook missen: Excess Bagage en Christopher Columbus: The Discovery.
Handelsmerk
Del Toro wordt meestal gecast als crimineel, verslaafde of buitenbeentje. Mede te danken aan zijn shabby verschijning, donkere kringen rond zijn ogen en zijn karakteristieke gezicht, dat meestal in een grimas staat. Vaak speelt hij personages met rare maniertjes, die slecht verstaanbaar zijn doordat ze mompelen of een accent hebben. Del Toro staat bekend als een acteur die ver gaat voor zijn rollen, hij kwam bijvoorbeeld twintig kilo aan voor de rol van Dr. Gonzo in Fear and Loathing in Las Vegas. Hij is dan ook opgeleid als method actor en kreeg acteerles op de school van Stella Adler, waar ook Robert de Niro en Marlon Brando les kregen.
Del Toro over Del Toro
‘Ik zou graag hele andere rollen spelen, bijvoorbeeld een hoofdrol in een romantische film. Ik wil graag in een net pak en het meisje krijgen aan het eind van de film.’
(The Independent, 2005)
‘Ik doe graag rustig aan. Als je net een bekende filmster begint te worden, is het makkelijk te geloven dat je Superman bent. Die gedachte kan je voor de gek houden. Daarom besteed ik liever niet te veel aandacht aan roem. Eerlijk gezegd denk ik er nooit zo veel over na. Ik hang mijn foto’s niet aan de muur. Zonder dat je het door hebt kan je in een vicieuze cirkel belanden en denken dat je een superheld bent. Dat is het moment waarop je echt een probleem hebt.’
( The Miami Herald— El Nuevo Herald, 1997)
Over het winnen van een Oscar: ‘Het werkt als een goede hefboom voor je carrière. Het is goed voor de zakelijke kant. Ik geloof niet echt dat het een vloek is, tenzij het de manier waarop je je werk benadert begint te veranderen. Dat is voor mij niet het geval . Als je denkt: “Nu heb ik de Oscar gewonnen,” en begint te geloven dat je nu de scripts niet meer hoeft te lezen of wat dan ook. Dat je denkt “Ik ben zo getalenteerd.” Ik heb nooit gedacht dat ik zo getalenteerd was.’
(IGN, 2003)
Over zijn werk na Fear and Loathing in Las Vegas: ‘Ik denk dat sommige mensen me niet eens in overweging namen voor een project omdat ze dachten dat ik een alcoholverslaafde of zoiets was geworden. Dus dat is goed om te onthouden.’
(BBC, 2003)
‘Wanneer je films maakt, moet je samenwerken. Je kan niet de hele tijd in je eigen wereldje zitten, anders worden mensen gek van je. Je moet open zijn naar je collega-acteurs, de regisseur, de mensen van de make-up, iedereen. Je kan geen brok emoties zijn, die wacht tot hij zich kan laten gaan voor de camera. Je moet in staat zijn te communiceren en samen te werken met andere mensen.’
(The Oprah Winfrey Show, 2007)
‘Het is raar dat mensen de hele tijd naar je kijken. En dat ze naar je toekomen enzo. En meestal vind ik het niet erg. Nou ja, als ze dronken zijn, vind ik het wel vervelend. Of wanneer je je ergens op probeert te concentreren en er iemand naar je toe komt en zegt, “Hé, kun je hier komen en met m’n zus op de foto gaan ?” Dat kan vervelend zijn, maar je moet weten dat dat hoort bij beroemd zijn.’
(W / Style.com, 2003)
‘Als men bepaalde verwachtingen van me heeft , dat ik me op een bepaalde manier moet gedragen, kleden of er op een bepaalde manier moet uitzien, dan kan me dat geen reet schelen.’
(Cinema Confidential 2003)