Ooit waren ze er zo dichtbij. Met hun band Anvil stonden ze in de vroege jaren ‘80 aan het begin van een hausse van trashmetalbands die stuk voor stuk de wereld zouden veroveren. Maar waar genre- en tijdsgenoten als Metallica en Anthrax, die Anvil tot hun belangrijkste invloeden rekenen, tot op heden wereldwijd miljoenen platen verkochten, bleef het grote succes voor Anvil uit.
Sacha Gervasi, bekend als scenarist van Steven Spielbergs The Terminal en in een ver verleden roadie van Anvil, volgde Reiner en Kudlow gedurende een aantal jaren tijdens hun ogenschijnlijk onmogelijke queeste naar eeuwige roem. Het resultaat is een hilarische, maar vooral ook pijnlijke ‘ rockumentary’, waarin de band voor halflege kroegen in Oost-Europa staat te spelen, Reiner en Kudlow elkaar naar de keel vliegen tijdens de opnames van hun nieuwe album en ze wanhopig wachten op een positief antwoord van een grote platenmaatschappij.
De vele bizarre personages die de documentaire bevolken, zoals een totaal ongeschikte, vloekende manager uit Italië die het in Europa steeds voor mekaar krijgt de trein te missen, de ruzies tussen de bandleden en de in en in trieste zaaltjes waar ze steeds weer terecht komen, brengen al snel Rob Reiners cultklassieker This Is Spinal Tap (1984) in herinnering. De overeenkomsten tussen de mockumentary en Anvil! The Story of Anvil zijn dan ook eindeloos, van de seksueel expliciete teksten tot de fascinatie voor Stonehenge. En wat te denken van de bizarre gelijkenis tussen de namen van de Spinal Tap-regisseur en drummer Robb Reiner?
Maar Anvil! is wel degelijk echt. En dat maakt het des te aandoenlijker. Vooral als het onvermoeibare optimisme van Kudlow weer eens na een grote tegenslag de kop op steekt. Zijn legendarische woorden na Anvil’s hopeloos mislukte tournee door Europa: ‘Alles op de tour ging drastisch fout. Maar er was tenminste een tour om het fout te laten gaan’.
Robb Reiner en Steve ‘The Lips’ Kudlow koesteren als tiener een droom zoals zovelen; een wereldberoemde rockster worden. Maar waar de meesten na een aantal illusies armer te zijn geworden wijselijk de hoop laten varen en zich braaf in het burgerlijk bestaan voegen, weigeren de twee Canadese jeugdvrienden hun droom op te geven. Zelfs nadat Kudlow met zijn trouwste fans zijn vijftigste verjaardag heeft gevierd in een treurig stemmende sportsbar in Etobicoke, Ontario, blijven ze fantaseren over een toekomst als ‘goden van de metal’.