‘Football, f*cking… and fighting’. ‘Violent, gritty and vulgair’. ‘
Awaydays: the real HOOLIGANS’. Het beschamende hoesje van het Britse Awaydays (
Pat Holden) – over een groep jonge hooligans genaamd The Pack – schreeuwt het
uit. Het is een krampachtige poging van de distributeur om aan een klein
artistiek drama, dat normaal gesproken nooit in Nederland zou worden uitgebracht
, nog wat geld te verdienen. Het zal heel wat teleurgestelde liefhebbers van
voetbalvandalisme opleveren.
Nu wordt er wel degelijk wat
afgeknokt in Awaydays – in stijlvol slow motion zelfs – maar het is zeker niet
het belangrijkste element. Awaydays is bovenal een period piece. De
film speelt zich af tijdens de laatste weken van de jaren ’70, in een desolaat
dorpje nabij Liverpool. Margaret Thatcher en de Tories zijn al een half jaar aan
de macht, de zwaarmoedige New Wave-klanken van Joy Division en The Cure regeren
de Britse clubs en de jeugd bepaalt hun identiteit voornamelijk door het type
sneakers dat ze dragen.
Kevin Sampson, scenarioschrijver en auteur
van het gelijknamige boek, omschrijft in het bonusmateriaal zijn eigen jeugd in
het Liverpool van ’79 als een ‘heilige drie-eenheid van voetbal, muziek en mode
’. Sampson: ‘Het was een tijdperk waarin er voor de jeugd weinig hoop was op een
goede toekomst. Maar je had wel fantastische muziek, een geweldig nachtleven en
je had een totaal nieuwe fashion movement die in Merseyside kwam opzetten. Het
gaf de jeugd, en de young lads in het bijzonder, een eigen identiteit
en het gevoel ergens bij te horen.’
Het gedetailleerde
tijdsbeeld dat Awaydays schept krijgt terecht ruimschoots aandacht in de extra’s
op de dvd, onder meer met een item over de sneakerscene in Liverpool. Maar de
zorgvuldige aankleding en de grauwe beelden van het droefstemmende Britse
industrielandschap kunnen nooit verbloemen dat Awaydays als drama ernstig te
kort schiet. Het verhaal van de 19-jarige Paul Carty, die niets liever wil dan
geaccepteerd worden door The Pack, weet gewoonweg nooit echt te boeien. En dan
is er nog het pretentieuze geneuzel van de getormenteerde filosoof c.q. hooligan
Elvis, dat al snel op de zenuwen begint te werken.
En zo komt
Awaydays terecht in een niemandsland waar een distributeur weinig mee kan. Te
kunstzinnig voor de liefhebbers van de testosteron gedreven hooliganfilm, maar
ook als arthouse-film niet echt geslaagd. Het is een verklaring voor de
opmerkelijke dvd-hoes, maar het blijft een op zijn zachtst gezegd twijfelachtige
marketingtruc.
Extra’s
Imagining Awaydays: op
locatie met schrijver Kevin Sampson en producent David Hughes
Interviews
met regisseur Pat Holden en hoofdrolspelers Nicky Bell en Liam Boyle
The
Birth of the Casuals
Audities