In zeven minuten zien we aan het begin van die film hoe een jongeman op brute
manier een taxichauffeur vermoordt, en aan het eind zien we vijf minuten lang
hoe diezelfde jongeman sterft aan de strop. De parallellen zijn duidelijk en
veelzeggend.
Wat Jerzy Skolimowski wil zeggen met Essential Killing
is minder duidelijk. De film opent in Afghanistan, waar een Amerikaanse
patrouille stuit op een jihadist, die de Amerikanen vervolgens met een gevonden
bazooka aan flarden schiet. Vanuit een helikopter wordt de man opgespoord en al
snel gevangen genomen. Niet veel later weet hij te ontsnappen, en vervolgens is
hij een film lang op de vlucht. Ondertussen een spoor aan lijken achterlatend.
Maar hoe essentieel zijn ’s mans moordpartijen? Afgezien van de titel geeft
Skolimowski ons weinig in handen. De jihadist – die gespeeld wordt door de
Amerikaanse (!) acteur
Vincent Gallo – wordt niet gepresenteerd als held. Hij neemt geen wraak op
de dood van zijn vrouw of gezin – in Hollywoodfilms vaak voldoende motivatie
voor koelbloedige moordpartijen. De kijker wordt ook niet gevraagd zich met hem
te identificeren. Skolimowski presenteert ons een man – hij krijgt alleen op de
aftiteling een naam: Mohammed – op de vlucht. Die vecht om te overleven.
Instinctief. Als een beest.
Het lijkt er op dat van Skolimowski
ieder voor zich moet bepalen wanneer doden essentieel is. Zijn film nodigt
daartoe nadrukkelijk uit. Niet alleen door de gebeurtenissen, ook door de vorm.
Er zijn bijna geen dialogen, geen verklaringen, en weinig personages. De kwestie
wordt teruggebracht tot de essentie.
Het Amerikaanse enfant
terrible van de onafhankelijke film Vincent Gallo, die af en toe zelf regisseert
en eind jaren negentig heel even een filmster was dankzij
Buffalo 66, is opvallend goed. In eerdere films speelde hij vaak te
aanstellerig, maar in Essential Killing is hij volstrekt geloofwaardig als
aangeschoten wild, dat weigert voor zijn jagers te gaan liggen.
Jerzy Skolimowski is niet de eerste Poolse regisseur die zich buigt over de morele aspecten van het doden. Zijn veel beroemdere landgenoot Kryzstof Kieslowski maakte in 1988 A Short Film About Killing, waarin hij zich boog over de paradox dat je je medemens niet mag doden, terwijl – in sommige landen – de staat je daarvoor wél de doodstraf kan geven.