Het spookt in het hoofd van Jane Eyre

Via flashbacks komen we stukje bij beetje meer te weten over het levensverhaal van de onfortuinlijke gouvernante Jane Eyre, gespeeld door Mia Wasikowska. De film begint op het moment dat Jane in een oncomfortabele negentiende-eeuwse jurk over de donkere, mistige Engelse heide rent. Uitgeput belandt ze uiteindelijk bij het huis van de predikant John Rivers. Terwijl Jane in het huis van Rivers herstelt, krijgen we te zien wat er daarvóór allemaal is voorgevallen.

Jane heeft op jonge leeftijd haar ouders verloren en wordt daarom opgevangen door een gemene tante. Die stuurt haar naar een kostschool, waar ze wordt opgeleid tot gouvernante. Na haar opleiding krijgt ze een betrekking op Thornfield Hall. Ze wordt verliefd op de heer des huizes Edward Rochester ( Michael Fassbender), een eenzame, wat lompe man met een geheim.

Fukunaga’s interpretatie van Jane Eyre is donker, bij tijden sinister en toont het clichébeeld van negentiende-eeuwse Engeland. Als het niet regent op het platteland, dan hangt er wel een dikke mist. Alle oude landhuizen kraken in hun voegen en worden bewoond door spoken. Ook in het hoofd van Jane spookt het af en toe.

Verder niets dan lof. Het taalgebruik uit Brontë’s klassieker is intact gelaten, waardoor de dialogen bijzonder fraai zijn. De twee hoofdrolspelers zijn ook aan elkaar gewaagd. Wanneer ze voor het eerst samen een kopje thee drinken, wordt snel duidelijk dat Jane zich niet zomaar aan de kant laat zetten door haar broodheer. Als hij haar probeert te kleineren, staat ze haar mannetje en zie je Rochester zeer geloofwaardig verliefd worden. Een moeilijke verovering, een uitdaging voor iedere man.

Wasikowska had wel iets meer emotie kunnen tonen. Er kan geen lachje van af. Daardoor blijft het soms wel een beetje kil op de mistige hei.