Het zoveelste zwaard-en-sandalenepos vol bloederige gevechten en Griekse goden, gebracht ‘door de makers van 300’ en ‘in drie glorieuze dimensies!’

Na een recente wittedoekbevuiler als Clash of the Titans, en talloze 3D-films die minstens zo goed zijn zonder derde dimensie, zullen de meeste mensen in eerste instantie hun schouders ophalen bij het horen over Immortals. Tot duidelijk wordt dat de regisseur Tarsem Singh heet.

Dat Singh een uniek perspectief heeft, werd al duidelijk door zijn allesbehalve perfecte, maar visueel overdonderende films The Cell en The Fall. Zijn rijke, vaak haast absurde beelden zijn ideaal voor relatief kleine films over dromen en fantasieën. Dat hij ook de perfecte man blijkt voor een big budget actiespektakel is een aangename verrassing. Immortals is niet zomaar het zoveelste zwaard-en-sandalenepos, maar een echte Singh-film.

Het verhaal blijft dertien in een blockbuster-dozijn. De gewelddadige koning Hyperion ( Mickey Rourke) houdt gruwelijk huis in Griekenland tijdens zijn zoektocht naar de boog van Epirus. De heldhaftige Theseus ( Henry Cavill) wil wraak voor de moord op zijn moeder en zal volgens de visioenen van orakel Phaedra ( Freida Pinto) een sleutelrol spelen in de strijd tegen Hyperion. Intussen staan de goden te trappelen om zich met het drama te bemoeien.

Singh geeft de personages voldoende achtergrond en ballast mee om ze van vlees en bloed te maken. Ook al zit er verder weinig diepgang in de avonturen, valt er daardoor voldoende met ze mee te leven om geboeid te blijven. Dat er her en der een wat langdradige of onbedoeld komische scène tussendoor stiefelt, is te vergeven. Op die momenten is er namelijk altijd wel iets moois te zien.

Vanaf het allereerste shot is de handtekening van Singh zichtbaar. Extravagante decors, gedrenkt in bloedrood, parelwit en bladgoud, die bij elke shotwissel verrassen of overrompelen, in prachtige 3D-composities. Singh creëert moeiteloos een aannemelijke realiteit waarin mensen en goden naast elkaar bestaan. Daarbinnen choreografeert hij macabere bloedballetten die in slow motion diep de onderbuik binnendringen. Op bruutheid is niet bezuinigd: geen oog, aorta of geslachtsdeel is veilig.