Hoe het ook zij, de biologische klok van een gemiddelde sterveling gooit het lichaam rond negen uur in de ruststand. Je wordt wat suffig, je lichaamstemperatuur zakt, en al snel kun je de ogen niet meer openhouden. En laat dat nou net het uitgelezen moment zijn voor het gelukzalige genot van een goede film, die kostbare avonduren waarop niets hoeft en alles mag, het laatste bastion van vrije tijd in de mallemolen van de dagelijkse beslommeringen.
Maar er gloort hoop. Een fabrikant van tablets heeft onlangs een onderzoek laten doen naar de invloed van het lichtgevende schermpje op de aanmaak van melatonine in de avond. En wat blijkt; met het scherm ingesteld op maximaal helder draait de pijnappelklier een kwart trager. Alarmerend nieuws volgens de slaapwetenschappers maar winst voor de cinefiel. Want minder melatonine betekent makkelijker wakker blijven. En er is meer goed nieuws want de klier kan verder op de knieën worden gebracht door met de neus bovenop een flinke flatscreen te zitten.
De conclusie is dat de ware filmliefhebber 's avonds is gebaat bij een film met veel daglicht en niet bij donkere kerstfilms. Dus niet afstemmen op Tim Burtons sublieme maar duistere kerstfilm The Nightmare Before Christmas maar op Kevin Costners daglichtflater Waterworld. Met de knieën tegen de buis. Kom er maar eens om, zo'n kijkadvies.