In de romantische films Before Sunrise en Before Sunset van Richard Linklater wandelt een verliefd stel, gespeeld door Julie Delpy en Ethan Hawke, keuvelend door een Europese hoofdstad. Delpy schreef mee aan die producties en vond dat kennelijk zo inspirerend dat ze in 2007 zelf een film schreef en regisseerde – 2 Days in Paris – over, jawel, een verliefd stel dat keuvelend door een Europese hoofdstad wandelt.

Toegegeven, Delpy’s film heeft een nogal andere toon. De situaties zijn absurder, de dialogen komischer en van romantiek is weinig sprake. Delpy speelt Française Marion die met haar Amerikaanse echtgenoot Jack ( Adam Goldberg) op bezoek is bij haar familie in Parijs. De twee hebben doorlopend ruzie, de familie is verschrikkelijk, en ze lopen steeds ex-vriendjes van Marion tegen het lijf. Al met al levert dat best een onderhoudende komedie op, maar na anderhalf uur ben je ook wel blij om van dit zure stel te zijn verlost.

Dat moet Delpy zelf anders hebben ervaren. Na vijf jaar heeft ze een vervolg gemaakt: 2 Days in New York. Marion en Jack zijn intussen uit elkaar, wat moeilijk een verrassing kan worden genoemd. Ze hebben samen nog wel een kind gekregen, dat bij Marion woont, samen met haar nieuwe vriend Mingus ( Chris Rock) en diens dochter uit een vorige relatie. Het moderne gezinnetje woont in New York; de titel slaat op de twee dagen die ze doorbrengen met Marions Franse familie, die langskomt om de opening van een kunstexpositie van haar bij te wonen.

Werkten al die Fransozen in de eerste film al op de zenuwen, in dit vervolg doen ze er nog een schepje bovenop. Marion zelf lijkt wel psychotisch, haar zus Rose (Alexia Landeau) is een infantiele seksmaniak en haar vader Jeannot (Delpy’s echte vader Albert) schijnbaar half seniel. Dan is er nog Manu (Alexandre Nahon), de vriend van Rose en ex van Marion, die alleen in staat is foute opmerkingen te plaatsen.

Het is duidelijk wat Delpy voor ogen moet hebben gestaan: een comedy of manners in de geest van Woody Allen, vol misverstanden, pijnlijk herkenbare situaties en als bonus nog een paar levenslesjes. Karikaturen zijn in zo’n geval best geoorloofd, maar Delpy maakt het wel erg bont. De cultuurclash is van het niveau Crocodile Dundee : de Fransen stinken naar kaas, zijn altijd geil, lopen het liefst naakt rond, zijn verzot op croissants en steken rustig een joint op voor een politiebureau. Delpy vond het kennelijk nog net te ver gaan ze allemaal een alpinopet op te zetten.

De dialogen worden intussen geleverd alsof het doortimmerde toneelteksten zijn, vol rake observaties, terwijl de meeste scènes overkomen als ter plekke verzonnen sketches. De acteurs valt daarbij weinig te verwijten – eigenlijk speelt iedereen heel verdienstelijk, vooral Chris Rock als nuchtere toeschouwer die alles over zich heen krijgt. Ook Dylan Baker is memorabel in een bijrolletje.

Nee, alles wat misgaat lijkt te wijten aan scenarist Delpy, die onzinnige wendingen blijkbaar aanziet voor geestig absurdisme en scènes zonder kop of staart voor lekker rafelige authenticiteit.

Op dit moment werkt Delpy met Ethan Hawke aan Before Midnight, de derde film in de reeks van Richard Linklater. Hopelijk toont ze zich daarin weer van haar charmantere kant. En laat ze het uit haar hoofd nog een 2 Days-film te maken – deze personages komen we liever nooit meer tegen.