Maar dat is het minste van zijn problemen. Zijn vrouw is na een bootongeluk
in coma geraakt en nu moet King, die zich altijd als reserveouder zag, de zorg
voor zijn twee dochters op zich nemen. Scottie is tien en slaat haar
klasgenootjes, Alex is zeventien en boos. Op haar vader, die er nooit was, en op
haar moeder, die een relatie met een andere man was begonnen. Als Alex dat
laatste aan haar nietsvermoedende vader vertelt, begint de film pas goed.
Regisseur van The Descendants is de Amerikaan Alexander Payne, die eerder in
About Schmidt (2002) en
Sideways (2004) al bewees een meester te zijn in het doseren van humor en
tragedie, pathos en slapstick. En in het casten van zijn hoofdrolspelers.
In About Schmidt liet hij een uitgebluste pensionado spelen door
Jack Nicholson, en in Sideways gaf hij de carrière van
Paul Giamatti een kickstart, door hem te casten als misantropische
wijnliefhebber met een hart.
Voor The Descendants kon hij beschikken
over
George Clooney, die inderdaad perfect is als de geplaagde King. Clooney, die
grappig kan zijn zonder ooit zijn waardigheid te verliezen, kreeg al een Golden
Globe voor zijn rol en is genomineerd voor een Oscar.
Payne
besteedde ook veel zorg aan de bijrollen. De opvallendste is voor de jonge
televisieactrice Shailene Woodley, als Alex. Het is bijna de vrouwelijke
hoofdrol van de film, want samen met haar vader en haar stonervriendje gaat ze
bijna een film lang op zoek naar de minnaar van haar moeder.
Het
belang van The Descendants is niet dat de film een wereld toont die maar weinig
mensen kennen – er zijn opvallend weinig films die zich afspelen op Hawaï – maar
dat hij ons personages voorschotelt die we allemaal denken te kennen, en ze dan
een kwartslag draait. En daarmee onze kijk op de wereld. En dat is voor een
grote film uit Hollywood meer dan genoeg.
Bekijk het interview met Alexander Payne en Shailene Woodley: