Een komedie over een loser die op jonge leeftijd flink geld bijverdiende met sperma doneren en later een rechtszaak aan zijn broek krijgt van 142 donorkinderen die achter zijn ware identiteit willen komen. Het klinkt als fout Hollywoodvermaak met Adam Sandler of Rob Schneider in een hoofdrol, maar Starbuck is ‘gewoon’ een kleine Canadese film.

Een film die vast beter te verteren is dan de remake die er ongetwijfeld van gemaakt zal worden, maar die als poging tot hartverwarmende komedie evengoed niet geheel is geslaagd.

Patrick Huard speelt David Wozniak, een naïeve schlemiel die het allemaal goed bedoelt, maar bij elke handeling in zijn leven een dozijn mensen teleurstelt. Zijn tekortkomingen worden in de eerste minuten in sneltreinvaart achter elkaar geplakt; hij heeft schulden bij de maffia, zijn baantje in het familiebedrijf kan hij amper aan en zijn vriendin, die zwanger is, wil niets meer met hem te maken hebben. Huard speelt de onkunde perfect, zijn acties krijgen vaak zowel een zucht als een glimlach los.

Als blijkt dat een groot deel van de 533 kinderen die via zijn zaad zijn geboren wil weten wie hij is, wordt David gedwongen zijn leven op orde te krijgen. De transformatie naar man met een verantwoordelijkheidsgevoel gaat vervolgens akelig rap. Via zijn advocaat krijgt hij de namen van zijn nageslacht, en zonder te laten weten wie hij is, manoeuvreert hij zich hun levens binnen. Hoe origineel dat gegeven ook mag zijn, het is verpakt in te veel toevalligheden, geforceerde plotelementen en oneffenheden om niet storend te werken. Daardoor ontbreekt een bodem waarin het drama zich kan verankeren.

Regisseur Ken Scott heeft leuke ideetjes en werkt die soms goed uit, zoals bijvoorbeeld bij een scène van in het water springende mensen, of een ontroerend familiediner. Andere keren monden ze echter uit in drakerige clichémontages met slecht passende muziek. Scott creëert een onsamenhangend geheel van hits en misses en stuurt alles richting een wel erg conventioneel einde. Uiteindelijk overheerst het gevoel dat er veel meer had ingezeten.