Weinig toeristen zullen tijdens hun wintersportvakantie voorbij de pistes kijken. Niet zo vreemd, want door al die sneeuw is weinig van het echte leven te zien. De Franse filmmaakster Ursula Meier, afkomstig uit hetzelfde stadje als Victor Hugo en de filmpioniers Lumière – Besançon, aan de Frans-Zwitserse grens – zag wel de tragiek van zulke vakantieparadijzen.

Boven schijnt de zon. Daar wordt geskied en heeft men plezier. Beneden in het dal wonen de mensen in grauwe gebouwen en blijft de sneeuw zelden liggen. De twaalfjarige Simon woont samen met zijn oudere zus Louise. Hun ouders zijn nergens te bekennen. Hoewel Louise eigenlijk voor hem zou moeten zorgen, is ze steeds de hort op met weer een ander vriendje en is het aan Simon om geld bij elkaar te schrapen. Dat doet hij door boven in het skiresort op bestelling ski’s , handschoenen en helmen te stelen. Simon houdt zich goed, maar aan alles is te merken dat hij een vader en een moeder mist.

De jonge acteur die Simon speelt, Kacey Mottet Klein, draagt de film, ook al is de cast verder onberispelijk. Hij speelde ook al in Meiers vorige film Home, over een chaotisch gezin dat pal naast een ongebruikt stuk snelweg woont.

Meier en cameravrouw Agnes Godard – die ook bijna alle films van Claire Denis filmde – vinden mooie, gelaagde beelden in alledaagse situaties . Simon die steeds weer alleen in de skilift naar boven gaat, of Simon die Louise in een slee door een weiland trekt, waar maar op een paar plekken sneeuw ligt. Hier en daar wordt iets te nadrukkelijk naar die gelaagdheid gezocht, zoals in het laatste shot, en Sister had ook makkelijk zonder de ingrijpende en voor sommigen voorspelbare onthulling gekund die ergens in de tweede helft wordt gedaan. Maar daar staan de sterke sfeer en het ontroerende verhaal tegenover.

Meier laat een tragiek zien die in het niet valt naast wat er verder elke dag op de wereld gebeurt. Een item dat in elke ochtendvergadering van een nieuwsprogramma in de prullenbak zou belanden: armoede midden in een van de welvarendste gebieden in Europa. Maar Sister is niet zomaar een sociaal drama. De film graaft dieper en raakt iets existentieels. Bij Meier schijnt de ellende door als iets wat van ouders op kinderen wordt doorgegeven, waardoor elke generatie opnieuw wakker wordt in een wereld die haar niet wil hebben en ook helemaal niet nodig heeft.