The Company You Keep, gebaseerd op de gelijknamige roman van Neil Gordon, is een echte Redford-film. Net als bijvoorbeeld A River Runs Through It, Quiz Show en The Conspirator is het een geduldige, humane, intelligente, degelijk gemaakte film. Een tikje saai misschien, maar ook wel verfrissend onsensationeel.
Robert Redford speelt zelf een advocaat die als student betrokken was bij The Weathermen, een linkse beweging die in de jaren zeventig allerlei protestacties uitvoerde in Amerikaanse steden, soms met geweld. Na een uit de hand gelopen aanslag duikt hij onder, verandert zijn identiteit en leidt zo'n dertig jaar een rustig leven. Tot een jonge, vasthoudende journalist (Shia LaBeouf) hem op het spoor dreigt te komen, en hij alsnog op de vlucht slaat.
Robert Redford, geëngageerd icoon van de onafhankelijke Amerikaanse film, is intussen alweer de 75 gepasseerd. Passend dus dat hij voor zijn negende film als regisseur een verhaal uitkoos over activisten op leeftijd die terugkijken op hun leven.
Robert Redford in The Company You Keep
The Company You Keep wordt in de markt gezet als politieke thriller, maar de film is niet echt spannend en ook niet overdreven politiek. Vroeg in de film duikt Susan Sarandon even op als militante activiste die een betoog houdt over idealisme – een sterke scène met gewaagde knipoog naar het in sommige kringen omstreden linkse imago van de actrice. Daarna gaat de film echter nauwelijks meer in op de politieke drijfveren van de personages.
Wat rest is vooral een fijne acteursfilm. Redford wist voor de bijrollen een waslijst aan bevriende acteerkanonnen op te trommelen – we noemen Nick Nolte, Julie Christie, Chris Cooper, Stanley Tucci, Richard Jenkins, Brendan Gleeson en Sam Elliott – en kan daar als regisseur uiteraard uitstekend mee overweg.
Mooi is de melancholie waarmee al deze heren en dames op leeftijd terugkijken op het verleden – sommigen in ontkenning, sommigen met spijt, anderen in berusting. De plot mag wat schematisch worden afgewerkt, met een ontknoping die best iets gevoeliger had mogen zijn, maar die ambivalente nostalgie raakt wel een snaar.
Eén puntje: als acteur is Redford nog in bewonderenswaardig goede vorm, maar dat hij zichzelf hier cast als kwieke huisvader – een man die hooguit tegen de zestig loopt – gaat wel wat ver.