Luciano is vishandelaar, geliefd in de buurt en op handen gedragen door
familie en vrienden. Want Luciano is de geboren entertainer. Vinden zij.
In de fraaie openingsscène van Reality zien we hoe Enzo, de winnaar van de
vorige editie van Big Brother, 'droomhuwelijken' afsluit in een protserig paleis
. Luciano is er ook. Verkleed als vrouw en met een blauwe pruik op. Schreeuwend
als een viswijf stapt hij op Enzo af en begint een onzingesprek. Vrienden en
familie liggen in een deuk. Luciano is veel leuker dan Enzo, en dus geven ze hem
op voor Big Brother.
Luciano wordt inderdaad uitgenodigd voor de
try-outs in de Cinecittà-studio's in Rome (ooit het decor voor de films van
grootmeester Fellini), maar dan begint het lange wachten op uitsluitsel. Een
onzekere tijd, waarin Luciano langzaam maar zeker zijn verstand verliest.
Garrone – die meeschreef aan het scenario – baseerde het personage van Luciano
op zijn zwager, volgens de familie ook een geboren entertainer. Garrone regelde
een privé-auditie voor Big Brother en daarop reageerde men toen zo positief dat
de zwager dacht dat hij al binnen was. Toen de bevestiging vervolgens op zich
liet wachten (en uiteindelijk uitbleef) draaide ook hij dol.
Die
persoonlijke link is belangrijk, omdat het zou kunnen verklaren waarom Reality
ietwat scherpte mist. Wellicht uit piëteit met zijn nieuwe familie presenteert
Garrone Luciano als een groot kind. In de film kijken we naar de wereld van de
reality-tv door Luciano's ogen. Met verwondering en hoge verwachtingen. Over het
fenomeen zelf komen we niet veel te weten.
Voor de film zitten we
dus vooral opgescheept met Luciano. Hij wordt gespeeld door Aniello Arena, die
voor maffiamoorden al ruim twintig jaar achter de tralies zit. Speciaal voor de
opnamen mocht Arena overdag even de gevangenis uit, om 's avonds weer opgesloten
te worden. De oprechte verwondering in de blik van Luciano is dan ook niet
gespeeld. Ook acteur Arena keek zijn ogen uit.
Helaas is die
blijmoedige domheid van Luciano hoe langer de film duurt steeds moeilijker te
verdragen.
Reality – de nieuwe film van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone (Gomorra) – gaat over reality-tv, maar is geen frontale aanval op de doorgestoken stompzinnigheid van de shows of het ongezonde voyeurisme van de kijkers. Reality is vooral een psychologisch portret van een man die zo geobsedeerd is door de beloofde '15 minutes of fame' dat hij doldraait.