Een romantische komedie rond drie seksverslaafde mannen. Dat klinkt als
vragen om problemen. Toch weet debuterend regisseur Stuart Blumberg, coscenarist van het voor vier Oscars genomineerde The Kids Are All Right, in Thanks for Sharing een aardige balans te vinden tussen ernst en grap. Inhoudelijk neemt hij echter zo weinig risico dat de film alsnog vastloopt in vrome voorspelbaarheid.

Aan kekke oneliners geen gebrek. Afkicken van je seksverslaving is als ' proberen te stoppen met crack terwijl de pijp aan je lichaam vastzit,' aldus Mike ( Tim Robbins). Hij is de veteraan en leider van de AA-groep die de verbindende factor vormt tussen de drie schematisch tegen elkaar afgezette hoofdfiguren. Centraal staat zijn oogappel Adam ( Mark Ruffalo), die zich na vijf jaar abstinentie weer voorzichtig aan een date mag wagen. Om acuut en als een blok te vallen voor de voortvarende Phoebe ( Gwyneth Paltrow).

De schaamteloos flirtende Paltrow en Ruffalo leveren de vermakelijkste scènes van de film. En dan is er nog de prille, wat futloze vriendschap tussen nieuwkomers Neil (Josh Gad), die nog in z'n ontkenningsfase zit, en de stoere Dede (popzangeres Pink), die zich alleen tot mannen kan verhouden door middel van seks.

Vanwege zijn warme, zomerse tinten in gezellig downtown New York, waar de mensen mediteren, gezonde sprinkhanenspiesjes eten en tegen elkaar een open toon aanslaan, begrijp je al snel: Thanks for Sharing is here to please. Langs de lijnen van wijsheden als: ' We zijn er in de wereld om elkaar te helpen nietwaar?' En: 'Niemand is perfect .' Maar dan ook niemand. Phoebe heeft na borstkanker implantaten en Mike's volwassen zoon Danny is net een paar maanden drugsvrij. Iedereen vliegt uit de bocht, om na excuses weer rap met de mantel der liefde te worden bedekt.

Subtiliteit blijkt hier niet Blumbergs sterkste kant. Getuige ook de een-op-een soundtrack met gitaren voor intieme ontboezemingen, trommels voor een seksverslaafde die op straat tussen langbenige dames, springerige decolletés en hitsige lingeriereclames door moet laveren, en Billy Braggs 'Tender Comrade' als afsluitende hartenkreet.

Thanks for Sharing wil zo archetypisch sympathiek zijn dat het op de zenuwen werkt. Het door de AA gedomineerde leven van een herstellende seksverslaafde doet sektarisch aan, waarbij de toon richting een badinerende EO-vinger gaat. Als je maar toegeeft dat je het niet alleen aankunt in het leven, is er zicht op verbetering. Maar uitleggen waar seksverslaving nou door wordt veroorzaakt, daar waagt Blumberg zich niet aan.