'Een rationeel mens die niet genadeloos is jegens zichzelf kan niet trots zijn,' zegt meneer Muharrem in voice-over. 'Maar in mijn eindeloze trots kende ik geen genade met mezelf. Ik verachtte mezelf in hoge mate en dacht dat anderen dat ook deden.'

Muharrem is een alleenstaande man van middelbare leeftijd met stoppels, rommelig haar en een verwilderde blik. Zijn dagen verbeidt hij op kantoor. 's Avonds hangt hij rond in speelhallen en verlaten cafés of in zijn morsige, studentikoze appartement, waar hij, de ene na de andere sigaret opstekend, Nietzsche leest of natuurfilms kijkt. Muharrem is zo eenzaam dat hij tegen de televisie praat.

Yeralti is een vrije adaptatie van Aantekeningen uit het Ondergrondse, Fjodor Dostojevski's korte existentialistische roman uit 1864. De Turkse regisseur Zeki Demirkubuz verplaatste het verhaal van negentiende-eeuws St. Petersburg naar hedendaags Ankara. Dat ziet er beduidend anders uit dan het Turks bureau voor toerisme zich zou wensen: de zon schijnt er nooit, 's nachts baadt de stad in blauw, koud licht.

De onvermijdelijke, zelfverkozen Werdegang van de non-conformistische Muharrem is door Demirkubuz gevangen in lome, lang aangehouden, statische shots; de onwerkelijke camerastandpunten zijn een adequate vertaling van zijn verwrongen blik op de werkelijkheid. De dwarse, destructieve kantoorklerk kijkt neer op zijn collega's, schoffeert de mannen die hij zijn vrienden noemt, en ziet scheel van jaloezie als de roman van een van hen wordt onderscheiden met een hoge literaire prijs – volgens Muharrem heeft hij het boek van A tot Z bij elkaar gejat. Ook de prostituees die hij van straat oppikt worden stelselmatig afgebrand door Muharrem; zelfs zijn beklagenswaardige huishoudster weet hij nog tegen zich in het harnas te jagen.

In monotone voice-overs voorziet Muharrem zijn gedrag van bitterzoet commentaar, in een gewaagde karakterstudie annex tragikomedie. Al te veel gebeurt er niet, integendeel, en toch blijft Yeralti fascineren. Dat is vooral de verdienste van de perfect gecaste Engin Günaydin, die op festivals meermaals werd bekroond voor zijn formidabele hoofdrol.