Zijn meest recente project, een gangstervehikel vol grote namen als Ryan Gosling, Sean Penn, Emma Stone en Josh Brolin, kan in theorie dan alle kanten op. (Maar als je bij de persvoorstelling een embargo moet ondertekenen waarin staat dat je niets over de film mag schrijven vóór de releasedatum, weet je dat er gezucht gaat worden.)
Maffioso Mickey Cohen, die in werkelijkheid van de jaren dertig tot zestig
rottigheid uithaalde in Chicago en Los Angeles, is een geliefd personage op het
witte doek.
Paul Guilfoyle kroop in zijn huid in L.A. Confidential en
Harvey Keitel wist zelfs een Oscarnominatie over te houden aan zijn
vertolking in
Bugsy. Ditmaal is het Sean Penn, met nepneus en dode blik in de ogen, die de
vlerk gedaante geeft.
Maar net als de personages die hem moeten
stoppen, door noodgedwongen buiten de wet te opereren als Gangster Squad, is hij
een lege huls, aangekleed met wat geforceerde coolness of uitvergrotingen van
de acteur zelf. Penn zet zijn accent en maniertjes aan, Gosling mag zwoel kijken
en nonchalant met een aansteker spelen, Brolin fronst nors, Stone stift haar
lippen en
Nick Nolte bromt. Alle archetypes zijn verzameld en niemand krijgt een
uitgediept achtergrondverhaal. Op John O'Mara (Brolin) na, die vadertje en
moedertje speelt met
Mireille Enos (The Killing) voor het contrast met zijn roekeloze acties.
De bedoeling was een film noir nieuwe stijl, waarbij het Los Angeles uit de
vorige eeuw tot leven zou komen in een mix van ouderwetse stoerheid en flitsende
visuals. Dat lukt sporadisch, bijvoorbeeld tijdens een achtervolgingsscène
waarbij de camera in een vloeiende beweging van helikoptershot naar close-up
schiet. Vaker is het lelijk, zowel in beeld als in voorspelbaarheid. Een geijkte
compositie waarin onze helden gezamenlijk wegwandelen tegen het decor van een
fel verlichte wolkenkrabber zie je van mijlenver aankomen.
De hele
film voelt alsof achtjarige jochies met action figures het min of meer
waargebeurde verhaal navertellen. Het is een mechanische aaneenschakeling van
degelijk in elkaar stekende, maar overbekende plotelementen, doorzeefd met
vuurgevechten, clichés en wanstaltige oneliners.