Akiko’s klant blijkt een oude, eenzame, introverte vertaler annex professor
in de literatuur, die op zichzelf woont in een buitenwijk van Tokio. Als ze
heeft aangebeld, zet Takashi in zijn huis vol boeken een zoetgevooisd muziekje
op: ‘Like Someone in Love’ van Ella Fitzgerald. Toch verloopt het avondje niet
zoals beiden hadden gepland. Zij blieft zijn soep niet. Hij hoeft haar lichaam
niet. Hij moet een vertaling aanleveren. Zij valt in slaap.
In 2002
, nadat hij Ten
had gemaakt, maakte de Iraanse meesterregisseur Abbas Kiarostami (Taste of
Cherry, The Wind Will Carry Us, Copie conforme) al plannen om een film in Japan
op te nemen. Een script had hij niet, wel een idee over een taxi die door de
neonverlichte metropool Tokio rijdt. Tien jaar later maakt die scène onderdeel
uit van Like Someone in Love, een lichtvoetig, intiem, spitsvondig en talig
drama over liefde en eenzaamheid, projectie en eerlijkheid.
Niets
blijft zonder gevolg in Like Someone in Love; elk leugentje, hoe klein ook,
heeft gevolgen. Akiko’s vriendje ziet haar oude klant aan voor haar grootvader.
Hij speelt het spel mee – waarom ook niet? ‘Waarom wil je eigenlijk met haar
trouwen?’ vraagt hij belangstellend aan de jongeman. ‘Dan is ze mijn vrouw en
kan ze niet meer tegen me liegen,’ luidt diens antwoord. ‘Als je haar niet
gelooft, moet je niet met haar trouwen,’ vindt de professor. Het advies is
oprecht, maar in Like Someone in Love heeft het natuurlijk ook weer onverwachte
consequenties.
Om haar studie te bekostigen heeft de jonge, mooie Akiko een bijbaantje als gezelschapsmeisje. Als ze op haar vrije avond door haar baas tegen haar zin per taxi naar een klant wordt gestuurd, heeft dat consequenties. Zo kan ze haar vriendje niet zien, een jaloerse vlerk die niet weet dat ze als escort werkt en terecht niet gelooft dat ze alleen is. En ze kan haar grootmoeder niet ontmoeten, die speciaal voor haar een ommelandse reis naar Tokio heeft gemaakt en moederziel alleen op het stationsplein op haar staat te wachten. In een telefooncel ziet het besje contactadvertenties hangen waarop ze haar kleindochter meent te herkennen