Er werd een script geschreven en in de prullenbak gegooid, er kwam een nieuw
einde en de productie en release werden uitgesteld. Uiteindelijk lijken de
avonturen van
Brad Pitt als onderkoelde held die de wereld moet redden nog weinig op het
bronmateriaal, maar de kruising tussen een over the top blockbuster en een
zombiefilm is evengoed best aardig.
Regisseur Marc Forster (
Quantum of Solace) heeft niet lang nodig om naar turboversnelling te schakelen.
Terwijl Gerry Lane (Brad Pitt) met zijn vrouw Karin (
Mireille Enos) en dochtertjes door de straten van Philidelphia rijdt, breekt
er een virus uit waarbij mensen binnen luttele seconden veranderen in
hondsdolle zombies. Een snelle montage, schuddende camera's en een paar nipte
ontsnappingen veroorzaken een chaos die je als kijker direct het gevoel geven
dat iedereen gevaar loopt. Je zit vastgenageld in je stoel terwijl de
evenementen in moordend tempo voorbij schieten.
Vooral in het
eerste deel van de film is een mooie balans gevonden tussen pandemiepaniek en
klein menselijk drama. Gerry blijkt een voormalig probleemoplosser van de
Verenigde Naties en moet zijn diensten inzetten om voor zijn gezin een veilig
plekje aan boord van een vliegdekschip te kunnen verdienen. Samen met een
viroloog en een team getrainde supersoldaten vliegt hij op zoek naar de bron van
alle ellende van Amerika naar Zuid-Korea en van Israël naar Wales.
Die reis om de wereld geeft de film een grootsheid in schaal die wordt
versterkt door het indrukwekkende spektakel. Ingenieuze choreografieën van
acteurs, figuranten, special effects en camerawerk – waarbij op elke vierkante
centimeter van het scherm van alles gebeurt – worden afgewisseld met levensecht
ogende vliegtuigcrashes en griezelige scènes in de regen.
Als Gerry
richting het einde van de film echter aankomt bij een onderzoekslaboratorium in
Cardiff, bedaart de actie en blijft er opeens wel erg weinig over. De
personages tonen wel emotie, maar missen diepgang. De onwillige Gerry ontpopt
zich in alle commotie bovendien wel erg makkelijk tot scherpe, daadkrachtige
held. Eentje die het voor elkaar krijgt om zonder al te veel hout snijdende
argumenten anderen te bewegen hun levens te riskeren.
De finale
leunt vervolgens sterk op een matig uitgewerkte suspense, wat na al het
voorafgaande geweld aanvoelt als een enorme anticlimax.
Hoewel de filmrechten direct werden verkocht, duurde het even voor Max Brooks' apocalyptische horrorroman World War Z uit 2006 daadwerkelijk zijn weg naar de bioscopen vond.