Te mooi is ze, zegt een van de personages over Isabelle, hier uitstekend gespeeld door de 23-jarige Marine Vacth. Dat vindt ook Ozon, want hij kan het niet laten haar naakt in beeld te brengen terwijl ze over het meubilair van hotelkamers gedrapeerd ligt. Maar wat zegt de filmmaker nou eigenlijk?
We ontmoeten Isabelle in de zomer, het eerste van vier seizoenen die Ozon gebruikt om de chronologie van haar seksuele transformatie te laten zien. Ze vrijt op het strand met een jongen, waarschijnlijk voor het eerst, maar die ervaring brengt niet wat ze had gehoopt. Een paar dagen later is de vakantie afgelopen. Cut naar een Parijse hotelkamer in de herfst, waar ze een oudere man ontmoet, waarna andere hotelkamers en andere mannen volgen. Ouders en vrienden weten niets van haar dubbelleven.
Jeune & jolie wordt geteisterd door dezelfde valse onschuld en dezelfde emotionele verwarring als die van het hoofdpersonage. Dit is een glossy, geïdealiseerde versie van prostitutie die zelfs binnen de eerste tien arrondissementen van Parijs niet bestaat, maar waarschijnlijk alleen in de fantasieën van sommige mannen. Zelden krijg je het gevoel dat er iets op het spel staat. Dat gemis wordt versterkt doordat Ozon een half dozijn mogelijke verklaringen tevoorschijn rommelt maar er nergens echt iets mee doet. Is het Isabelle's melancholie die haar in de prostitutie doet belanden? De teleurstelling over haar ontmaagding? Het heimelijke conflict met haar moeder? De scheiding van haar ouders? De sfeer van geheimhouding en bedrog bij haar thuis? De geperverteerde maatschappij, in de vorm van de man die haar op straat zijn mobiele nummer geeft, mocht ze de hoer willen spelen? Of is het toch een cri de coeur?