Met The Hangover maakte Todd Phillips één van de leukste komedies van de afgelopen decennia, een origineel avontuur vol luidruchtige humor met een duistere ondertoon. In deel twee werden de avonturen gekopieerd en naar Thailand verplaatst, waarbij een groot deel van de geslaagde grappen sneuvelde. Nu is er deel drie, dat uit puur cynisme lijkt te zijn ontstaan.

Dat het script uit deel één niet nogmaals kon worden gebruikt was wel duidelijk. De perikelen in Azië voelden al als een zeer matige kloon van de frisse voorganger, maar het slot van deze trilogie is zo ver verwijderd van het origineel dat je je afvraagt waarom het nog dezelfde titel draagt. Er komt verdomme niet eens een kater in voor!

Ditmaal gaan Phil ( Bradley Cooper), Stu ( Ed Helms) en Doug ( Justin Bartha) op een road trip om Alan ( Zach Galifianakis) naar een instelling te brengen voor zijn steeds erger wordende gedrag. Gangster Marshall ( John Goodman) onderschept ze en dwingt ze zijn rivaal Chow ( Ken Jeong) voor hem op te sporen. Dat leidt vriendengroep 'The Wolfpack' naar achtereenvolgens Mexico en de plek waar het ooit allemaal begon: Las Vegas.

Na het eerste, immense succes waren vervolgdelen onvermijdelijk. Maar met elke extra dollar aan budget die in de franchise is gestopt, lijkt er aan hart en ziel te zijn ingeboet. Zozeer dat het inmiddels voelt alsof iedereen gedwongen is om aan het wanstaltige einde mee te werken. Bradley Cooper doet inspiratieloos zijn kunstje terwijl de schaamte achter zijn ogen brandt, en vooral Ed Helms hoor je tussen zijn opgedreunde teksten haast om hulp schreeuwen .

De enige die er nog enig plezier in lijkt te hebben is Zach Galifianakis, die als wacky Alan de hoofdrol heeft. Maar zijn fysieke humor werkt beter in de schaduw dan in de spotlight, en zijn misplaatste grappen en opmerkingen slaan vaak volledig dood. De emotionele reis die hij ondergaat – eerst door het ontstaan van een band met een klein jochie, later door het vinden van zijn soulmate – bungelt er levenloos bij.

In plaats van een hartverwarmende komedie op het randje van volwassenheid voelt Part III als een duistere en mislukte thriller waar de tegenzin van afstraalt. De grap over de kater die cast en crew na deze film zullen hebben kun je zelf wel maken.