Ruim een eeuw later zijn de dabbawala's, zoals de bezorgers worden genoemd, niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Mumbai. Dagelijks worden zo'n 200.000 lunchdoosjes bezorgd door zo'n 5000 dabbawala's, die zo secuur werken dat er naar schatting minder dan één fout per zes miljoen leveringen wordt gemaakt.
Wat ons brengt bij de film The Lunchbox, waarin zo'n zeldzame verkeerde bezorging centraal staat. Saajan ( Irrfan Khan) is een teruggetrokken weduwnaar met een saaie kantoorbaan, die dagelijks een al even saaie lunch bezorgd krijgt van een cateraar. Op een dag ontvangt hij echter een vreemde trommel met verrukkelijke inhoud. De afzender blijkt gedesillusioneerde huisvrouw Ila ( Nimrat Kaur), die haar vreemdgaande echtgenoot hoopt terug te winnen met haar kookkunsten. Via briefjes in de trommel ontstaat al snel een intrigerende correspondentie tussen de huisvrouw en de weduwnaar.
In Hollywood zou zo'n uitgangspunt gegarandeerd in een strakke romcomformule worden gegoten, maar dit debuut van de Indiase regisseur/coscenarist Ritesh Batra is gelukkig eigenzinniger. Jawel, de film is (subtiel) komisch en zeker romantisch, maar dan vooral in de klassieke zin van het woord: zowel Sajaan als Ila verlangen naar een mooier, avontuurlijker bestaan, maar dat ligt niet zomaar voor het grijpen. De berichtjes die ze elkaar in de lunchtrommel sturen zijn poëtisch en existentieel van toon – andere kost dan bijvoorbeeld de berichtjes van Tom Hanks en Meg Ryan in de hitfilm You've Got Mail. Ook het bitterzoete slot is niet bepaald Hollywood.
Dat The Lunchbox het goed doet op internationale filmfestivals, is niet verwonderlijk: de film brengt een universeel verhaal in een exotische setting, en bewijst dat de Indiase cinema meer te bieden heeft dan melodramatische musicals. De charmante acteurs spelen juist prachtig ingetogen.
Eén kanttekening daarbij: Irrfan Khan (1967) oogt eigenlijk te jong voor een man die tegen zijn pensioen aanloopt. Maar de casting is begrijpelijk: Kahn is een ster, die ook al rollen speelde in Hollywoodfilms als Life of Pi en Spider-Man. Daar zeg je als debuterend regisseur geen nee tegen.
Kort geschiedenislesje (met dank aan Wikipedia): toen de Britten de dienst uitmaakten in India, bedachten ze een bezorgsysteem waarbij warme lunches van thuis naar kantoor werden gebracht, zodat ze zich niet hoefden te wagen aan enge lokale spijzen.