Omar, Amjad en Tarek. Dat zijn de drie Palestijnse jeugdvrienden van wie de levens grondig overhoop gehaald worden in Omar, de nieuwe film van de Palestijnse Nederlander Hany Abu-Assad (1961).

Omar is Abu-Assads eerste film na een mislukt avontuur in Los Angeles, waar naartoe hij na de Golden Globe en Oscarnominatie voor Paradise Now in 2006 vertrokken was. Het enige tastbare resultaat van dat bezoek was de matige actiethriller The Courier (2012), met Mickey Rourke in de hoofdrol.

Omar is een terugkeer naar Abu- Assads Palestijnse wortels en ook een terugkeer naar het niveau van Paradise Now . De film vertelt het verhaal van de jonge bakker Omar, die na een aanslag op een Israëlische agent wordt opgepakt en vervolgens gedwongen wordt als informant te werken.

De film laat handig in het midden of Omar zich nu wel of niet voor het Israëlische karretje laat spannen, en probeert ook de politiek zo veel mogelijk op afstand te houden. Voor zover dat kan natuurlijk, in een film met het Palestijns-Israëlische conflict als achtergrond.

Abu-Assad is meer geïnteresseerd in wat dat conflict met Omar en zijn vrienden doet. Want – zo laat de film zien – zonder vertrouwen is er geen vriendschap, geen maatschappij, en ook geen liefde. Omar is verliefd op Tareks zuster Nadia, die op haar beurt ook van hem houdt, maar die liefde wordt danig op de proef gesteld als Omar door de Israëli's wordt opgepakt en verdacht snel weer wordt vrijgelaten.

Werd Paradise Now nog met een voornamelijk Westerse crew gemaakt (onder andere uit Nederland, waar Abu-Assad 25 jaar heeft gewoond ), aan Omar werkten uitsluitend Palestijnen mee. En voor veel van de jonge acteurs was Omar hun acteerdebuut.

Dat zie je terug. In positieve en negatieve zin. Ze spelen hun emoties vaak ondubbelzinnig (= niet goed), maar altijd levensecht en geloofwaardig (= wel goed). Abu-Assad maakt het ze makkelijk door nooit lang ergens bij stil te staan. Hij houdt het tempo in de film hoog, onder andere door zijn hoofdrolspeler Adam Bakri regelmatig door steegjes te laten rennen en over muren (waaronder de enorm hoge afscheidingsmuur ) te laten klimmen. Wat vaak adembenemende scènes oplevert.

Omar werd afgelopen mei in Cannes vertoond in het programmaonderdeel Un certain regard en werd daar bekroond met de Speciale Juryprijs. Omar is ook de Palestijnse inzending voor de Oscars.