Lang voor het ochtendgloren staan ze op om de bossen in te trekken, waarna ze hun vondsten verkopen aan restaurants en specialiteitenwinkels in downtown New York.
Het is een simpel leven met veel vrijheid, waar het getrouwde,
kinderloze stel zich tevreden mee stelt. Tot Regina een baan krijgt aangeboden
in de keuken van een hip restaurant, die haar de stabiliteit en zekerheid biedt
die ze mist. Lucien trekt liever verder naar het zuiden. Hij verwijt Regina dat
ze haar idealen verraadt, zij verwijt hem dat hij weigert volwassen te worden.
De vraag is of hun huwelijk de afzonderlijk ingeslagen paden wel overleeft, of
er een middenweg bestaat die ze samen kunnen bewandelen.
De
oorspronkelijke titel van de film luidt Now, Forager (fourageren is jagen en
verzamelen), een variatie op een beroemde dichtregel van Walt Whitman, die luidt
: 'Now, Voyager, sail thou forth, to seek and find'. Zoeken en vinden, jagen en
verzamelen zijn de fundamenten waar de bescheiden opgezette, kalm doorstappende
film op is gebouwd, met personages die zweren bij simpele gerechten van verse
ingrediënten. Muziek is spaarzaam toegevoegd, door een al even 'eerlijke'
akoestische gitaar. De zwammen en schimmels die in intermezzo's voorbijtrekken
reflecteren op de status van de relatie: symbiotisch of parasitair? Ziekmakend
zelfs?
So far, so good. Wat het sympathieke verhaal net onder de
maat maakt, is de ongelijkmatige uitwerking. Stijfjes ogende dialoogscènes
worden afgewisseld met vermakelijke situaties in een statig buitenhuis in
Washington, waar de nurkse Lucien de catering verzorgt voor een feestje en ruzie
schopt met zijn kwelende opdrachtgeefster. Groter probleem is echter de
hoofdrol van Lucien, zoals vertolkt door schrijver/regisseur Jason Cortlund. Met
zijn passief-agressieve houding en zuidwaarts neigende mondhoeken weet hij de
relatie met zijn goedwillende vrouw nergens tot leven te brengen.
Het HD-cambeeld tenslotte, heeft geleden onder de lichtarme omstandigheden in de
bossen. De fletsheid die dat opleverde, hebben de makers met een oranjegeel
zweem proberen op te poetsen. Met als bijwerking dat nu ook de gezichten van de
personages ongezond geel uitslaan. En dat heeft niks met het eten van
paddenstoelen van doen.