'Principieel, voorspelbaar ook, en saai.' Zo omschrijft Luc Segers zichzelf op het feestje waarop hij te horen krijgt dat hij de directeur van een verder niet omschreven miljoenenbedrijf mag gaan opvolgen. Luc is geliefd bij de werknemers, gelukkig getrouwd en heeft een schattig dochtertje. Kortom: Luc heeft het dik voor elkaar.

Maar een paar uur later ligt zijn wereld aan duigen. Op de terugweg van het feestje stapt zijn vrouw een tankstation binnen waar ze door een overvaller wordt doodgeslagen. Als Luc, die in de auto was gebleven, op het geschreeuw van zijn vrouw afrent, komt zijn dochtertje hem achterna en wordt ze geschept door een auto. Ook dood.

De film Het vonnis, van de Vlaming Jan Verheyen (Team Spirit, Dossier K.), is op zijn best als hij dicht bij het verdriet en de verwerking van Luc Segers blijft. Maar daar is het Verheyen – die in interviews liet weten dat hij de film uit verontwaardiging over de vaak dramatische gevolgen van procedurefouten wilde maken – niet om te doen.

De dader wordt al snel gepakt, en al bijna even snel vrijgesproken vanwege een procedurefout, waarna Segers het recht in eigen handen neemt. Zijn advocaat stelt doodslag voor , maar Luc wil een confrontatie met de rechtsstaat. 'Die klootzak heb ik al gepakt, nu wil ik de rechtsgang pakken.' En zo verandert de film halverwege in een rechtbankthriller.

Verheyen, die ook het scenario schreef, wist zijn aanvankelijke verontwaardiging te overwinnen, want Het vonnis wordt nooit een pamflet, en is ook voor een wraakfilm veel te genuanceerd. De beste teksten tijdens het proces zijn voor de cynische procureur-generaal, die de rechtsstaat moet verdedigen. Tegen de premier, die de morrende bevolking wil behagen: 'De honden blaffen, maar de karavaan trekt voorbij.'

Vlaamse films doen het in de regel slecht in Nederland, maar deze film verdient een beter lot. De regie is strak, het acteren van de in Nederland nauwelijks bekende acteurs, met hoofdrolspeler Koen De Bouw voorop, is uitstekend, en zeker de eerste helft is adembenemend spannend.

Wat leidt tot de volgende uitspraak: Het vonnis is principieel, zeker; voorspelbaar, een beetje; maar allesbehalve saai.